Κλείνουμε μια 15ετία φορολογικής κλοπής σε βάρος των ακινήτων (για σίγουρους πόρους που πάνε σε διορισμούς). Μην “πουλάμε” για μέτρο την κατάργησή της.
- Το πρώτο πράγμα που μας είπαν οι δανειστές, τρόικες, Κομισιόν και οι πάντες στις Βρυξέλλες και στο Λουξεμβούργο (από αρχής της χρεοκοπίας μας -το 2008 που αποδεχθήκαμε επισήμως το 2010-) ήταν κόψτε το 30% του κράτους σας.
Δεν το χρειάζεστε γιατί δεν λειτουργεί. Μειώστε κατά 20% (σε πρώτη φάση) τους κρατικούς υπαλλήλους που δεν κάνουν τίποτε γιατί δεν έχουν αντικείμενο.
- Και επειδή λεφτά δεν έχετε πλέον για να συνεχίσετε. Διαλύστε σήμερα τους άχρηστους Οργανισμούς σας και πουλήστε τις 29 κρατικές προβληματικές επιχειρήσεις που αποκλείεται να προσφέρουν το παραμικρό στην οικονομία σας. Το κράτος πτώχευσε το κράτος σας…
Τι έκαναν από τότε όλες οι κυβερνήσεις και όλα τα κόμματα εξουσίας; Αντί να κόψουν κράτος και απολύσουν τις εκατοντάδες χιλιάδες κρατικούς υπαλλήλους που είχαν διορίσει τα προηγούμενα 30 χρόνια, έβαλαν φόρους.
- Φόρους σίγουρους στην είσπραξη τους. Και αυξημένο ΦΠΑ σε όλους αυτούς τους νέους φόρους. Αυτό κατάλαβαν… Αυτό έκαναν… Δίδοντας και λαϊκίστικα ονόματα στους συγκεκριμένους φόρους.
Φόρους που εκ των πραγμάτων δεν διαπραγματεύεται κανείς στην Ελλάδα, πράγμα που φροντίζει και επιμελώς… να συμβαίνει το πολιτικό μας περιβάλλον. Φόροι που πάνε στην ώρα τους στον κορβανά και από εκεί φεύγουν για να καλύπτουν τις προσλήψεις των μετακλητών…
- Γιατί οι μοναδικοί σίγουροι προς είσπραξη φόροι ήταν, είναι και θα είναι στην Ελλάδα οι φόροι ακινήτων λόγω της γνωστής σχέσης των Ελλήνων προς τα ακίνητα. Σχέση η οποία συντηρήθηκε ως σήμερα από περιόδους και πριν την απελευθέρωση μας, το 1821.
Το παιχνίδι λοιπόν με τους ληστρικούς φόρους και το ΦΠΑ επί των φόρων (κατά το παράδειγμα των ειδικών φόρων… στα καύσιμα και το ΦΠΑ σε όποιο ύψος τους) δικαίωσε (εισπρακτικά και μόνο εισπρακτικά) όλη την πολιτική σκηνή και τις κυβερνήσεις της μετά την χρεοκοπία του 2010.
- Η δε οικονομία της χώρας την 15ετία που ακολούθησε εκτός από την “ανάπτυξή” της σε τσολιαδάκια, σουβενίρ, σε σουβλάκια καλαμάκι… και μπουγάτσα… “επεκτάθηκε” στο μέγα παζάρι των ακινήτων που κρατάει ως σήμερα καθώς την παραγωγή την έχουμε αφήσει στα χέρια της Τσεχίας, της Ρουμανίας, της Πολωνίας και τώρα τελευταία της Βουλγαρίας…
Το μήνυμα (ανάμεσα σε πολλά άλλα) από την δική μας παραγωγή αλλά και τους επενδυτές (τους λιγοστούς που μας επισκέφθηκαν μετά το 1980) ήταν πως δεν είναι δυνατόν να ζητάτε επενδύσεις όταν βάζετε φόρους και ΕΝΦΙΑ στα κτίρια της παραγωγής που έχετε ανάγκη (ως επένδυση) στον τόπο σας.
Τι κάναμε εμείς;
Προτιμήσαμε να τους αφήσουμε να φύγουν. Και αν ρωτάτε για το μήνυμα, όχι μόνο δεν το πήραμε, αλλά δεν το απαντήσαμε ούτε στον εαυτό μας.
- Με δεδομένα όλα τα παραπάνω, σημειώνουμε ασφαλώς με αισιοδοξία τους “ψιθύρους” της κυβέρνησης για το ενδεχόμενο κατάργησης του ΕΝΦΙΑ και την αναθεώρησης της φορολογικής πολιτικής και στα ακίνητα, αλλά με εντονότατες επιφυλάξεις.
Γιατί αυτό; Γιατί η φορολογική κλοπή των Ελλήνων στα ακίνητα (όπως σαφέστατα προκύπτει και από τον ΕΝΦΙΑ) είναι γνωστή παλαιοκομματική πολιτική τακτική που εξασφαλίζει πόρους για προσλήψεις και εξυπηρετεί πελατειακές σχέσεις… Οπότε είναι να απορείς… Πώς μπορεί να συμβεί το πολιτικό “χαρακίρι” με την κατάργηση ΕΝΦΙΑ;