Ένα από τα πάγια και ιδιαίτερα “έξυπνα” κόλπα που εφαρμόζουν ορισμένες ασφαλιστικές εταιρείες για να πετύχουν υπέρογκες αυξήσεις είναι το εξής:
Χωρίς να ζητούν ποτέ τη γνώμη των πελατών τους, δημιουργούν οι ίδιες ένα νέο ασφαλιστικό πρόγραμμα υγείας. Σαν να ανοίγουν ένα καινούριο “βαρέλι”, όπου ρίχνουν μέσα τη νέα παραγωγή. Το πρόγραμμα αυτό διανθίζεται με διάφορα «τυράκια» και «σκουλαρίκια», όπως τα αποκαλούν οι παλαιότεροι στον χώρο – ελκυστικά στοιχεία που δεν υπήρχαν στα προηγούμενα συμβόλαια. Την ίδια στιγμή όμως, τοποθετούν περισσότερες εξαιρέσεις, περιορισμούς και απαλλαγές.
Το νέο προϊόν προωθείται με ζήλο, προβολή των θετικών σημείων του και απόκρυψη των αρνητικών σε σχέση με τα παλαιότερα προγράμματα. Προσφέρονται υψηλές προμήθειες, bonus, ταξίδια, βραβεύσεις, εκδηλώσεις – κάτι που, μέχρι ενός σημείου, είναι απολύτως κατανοητό.
Το πρόγραμμα τιμολογείται αρχικά χαμηλά, για ευνόητους λόγους. Στην αρχή όλα δείχνουν καλά – οι ζημιές είναι ελάχιστες λόγω των αναμονών και του νεαρού ηλικιακά πελατολογίου.
Όμως, μετά από μερικά χρόνια αρχίζουν τα δύσκολα.
Τι γίνεται τότε;
Η εταιρεία αποσύρει το πρόγραμμα από την αγορά. Δηλαδή, σταματά να δέχεται νέους πελάτες: “σφραγίζει το βαρέλι από πάνω”. Όμως από κάτω το βαρέλι… τρέχει. Πελάτες αποχωρούν: κάποιοι ακυρώνουν, κάποιοι μεταφέρονται σε άλλα προγράμματα ή ομαδικά, κάποιοι απλώς… φεύγουν από τη ζωή.
Το αποτέλεσμα;
Όσοι παραμένουν μέσα στο πρόγραμμα εγκλωβίζονται. Το ασφαλιστικό κόστος ανεβαίνει κατακόρυφα, και αυτοί που χρειάζονται πραγματικά το συμβόλαιο –οι ασθενείς– καλούνται να σηκώσουν όλο το οικονομικό βάρος. Οι αυξήσεις είναι εξωφρενικές και, συχνά, οδηγούν στην ακύρωση των συμβολαίων τους.
Έτσι, η εταιρεία:
-
“Καθαρίζει” το χαρτοφυλάκιο,
-
Δηλώνει ζημιές (L/R στα κόκκινα),
-
Δείχνει ότι φταίνε οι πελάτες, οι συνθήκες της αγοράς, το κράτος ή οι διαμεσολαβητές,
-
Και ξεκινάει ξανά: νέο πρόγραμμα, νέο “βαρέλι”, και πάλι από την αρχή…
Και μετά σου λένε ότι φταίει:
-
Ο κόσμος που δεν εμπιστεύεται τις ασφαλιστικές,
-
Τα νοσοκομεία που υπερχρεώνουν τους ασφαλισμένους,
-
Το κράτος που επιβάλει φόρους και ΦΠΑ στα νοσήλια,
-
Οι ασφαλιστικοί διαμεσολαβητές που «δεν πουλάνε»,
-
Οι ίδιοι οι πελάτες… γιατί αρρωσταίνουν.
Οι ασφαλιστικές, φυσικά, δεν φταίνε ποτέ. Είναι πάντα “παρθένες” και “άγιες”. Εμείς οι υπόλοιποι μάλλον είμαστε οι αμαρτωλοί…
Δεν με πειράζει. Θα τα λέω και θα τα γράφω μέχρι να πεθάνω – και ας πάω στην “κόλαση”. Τέτοιον “παράδεισο” δεν τον θέλω.
Μείνετε συντονισμένοι στο ALLGOOD. Εδώ μπορείτε όχι μόνο να διαβάζετε, αλλά και να γράφετε ελεύθερα, χωρίς υποδείξεις ή λογοκρισία.
Με τιμή,
Ένας ενεργός ασφαλιστής
Βασισμένο απο πρωτότυπο άρθρο https://allgood.gr/oi-asfalistikes-de-ftaine-pote/