Στη σύγχρονη εποχή, όπου οι άνθρωποι είναι απασχολημένοι να μοιράζονται
φωτογραφίες του φαγητού τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και να
ανταλλάσσουν εξωπραγματικές ιστορίες τους, ένα ζευγάρι που αποτελείται από έναν
ογδοντάχρονο άντρα και μια πενηντάχρονη γυναίκα παντρεύεται και απασχολεί τα
μυαλά μας. Αλλά αν αναρωτηθούμε γιατί και πώς, η απάντηση μπορεί να μας
οδηγήσει σε έναν κόσμο που είναι πολύ περίπλοκος για τον καθέναν μας.
Ας αφήσουμε στην άκρη τα στερεότυπα και τις κοινωνικές προκαταλήψεις που
έχουμε για τον έρωτα και τον γάμο και ας επικεντρωθούμε στο γεγονός ότι αυτό το
ζευγάρι αποφάσισε να δεσμευτεί ο ένας στον άλλον. Και όμως, τι κάνουμε εμείς;
Καθόμαστε πίσω από τους υπολογιστές μας και κρίνουμε μια σχέση με βάση τα
χρόνια που έχει ζήσει κανείς; Είναι αυτό αντικειμενικό; Είναι δικό μας θέμα;
Έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε που τα ζευγάρια ήταν μια συμφωνία μεταξύ
ομοιογενών ηλικιακά και κοινωνικά ατόμων. Αλλά οι καιροί άλλαξαν, και μαζί τους
άλλαξαν και οι κανόνες του παιχνιδιού του έρωτα. Οι κυρίαρχες σχέσεις δεν είναι
πλέον μόνο προνόμιο των νέων ερωτευμένων. Αντιθέτως, είναι μια γιορτή που μπορεί
να απολαύσει κανείς ανεξαρτήτως ηλικίας, προφανώς, αρκεί να μην είναι πολύ παλιός
ή πολύ νέος.
Όμως, ας το θέσουμε ρεαλιστικά: ποιος είναι ο λόγος που πρέπει να ασχολούμαστε με
το αν ο κάθε ένας είναι κατάλληλος για τον άλλον; Μήπως η ζωή είναι πολύ
περίπλοκη για να την περιορίζουμε σε μια στείρα συζήτηση για τον αριθμό των
χρόνων που έχει κάποιος πάνω από το κεφάλι του;
Ο γάμος είναι μια προσωπική απόφαση, όχι κοινωνικό γεγονός. Και, ενώ ο γάμος
αυτός μπορεί να είναι μια αφορμή για χαρά και ευτυχία για το ζευγάρι, φαίνεται ότι
γίνεται και αφορμή για άλλους να εκφράσουν την κακοπροαίρετη κριτική τους.
Μήπως πρέπει να αναρωτηθούμε γιατί αντί να ασχολούμαστε με τα δικά μας
προβλήματα, επιλέγουμε να παρακολουθούμε τη ζωή των άλλων;
Αντί να στρέφουμε το βλέμμα μας προς τον εαυτό μας, προτιμούμε να απαξιώνουμε
τις αποφάσεις των άλλων. Και ποιοι είμαστε εμείς για να καθορίσουμε την ευτυχία ή
την αξία μιας σχέσης;
Μήπως η επικριτική μας στάση είναι απλώς μια απόδειξη της
αδυναμίας μας να επιτύχουμε κάτι παρόμοιο;
Ας αφήσουμε λοιπόν τον ογκόλιθο της κριτικής και ας επικεντρωθούμε σε αυτό που
πραγματικά μετράει. Στο να είμαστε ευγνώμονες που κάποιοι ακόμα τολμούν να
ερωτευτούν και να αφήνονται στον έρωτα, ανεξαρτήτως της ηλικίας τους. Ας
ευχηθούμε στο ζευγάρι κάθε είδους ευτυχία και επιτυχία, και ας κλείσουμε τα αυτιά
σε όσους προτιμούν να είναι πικρόχολοι αντί να αναγνωρίσουν τη χαρά της ζωής και
του έρωτα.
Υ.Γ. Προσωπικά εύχομαι να φτάσω στην ηλικία του να έχω την διαύγεια του και την
ικανότητα να διασκεδάζω όπως αυτός!
Γεώργιος Α. Αντωνίου
Πιστοποιημένος Ασφαλιστικός Πράκτορας
Ισόβιο μέλος Limra International
