“Η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα”: Έτσι είναι σήμερα το σπίτι που γυρίστηκε η ταινία

Όσες φορές και να βρεθώ στην Πλάκα, η καρδιά μου παίρνει φωτιά και
συναισθήματα πλημμυρίζουν την ψυχή μου. Εδώ, σε αυτό το μαγικό μέρος, αποκτούν
σάρκα και οστά οι αγαπημένες μου μνήμες. Είναι εδώ που το παρελθόν συναντά το
παρόν και οι ήρωες και ηρωίδες μου ζωντανεύουν ξανά.
Εδώ, σε αυτό το ακίνητο στην οδό Τριπόδων αριθμός 32, γυρίστηκε η ταινία που
ξύπνησε ψυχές και συναίσθημα. Η μαγεία του 1965, με την φοβερή Μάρω Κοντού
και τον αγαπημένο Γιώργο Κωνσταντίνου «Η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα»
αναπνέει ακόμα σε αυτούς τους δρόμους, σαν ένα θεατρικό παραμύθι που ποτέ δεν
ξεχνιέται.
Εδώ, στον αμετακίνητο χρόνο, αισθάνομαι πως ακουμπώ την ιστορία και γίνομαι
μέρος του παρελθόντος. Αυτός ο τόπος με καλεί να τον αγκαλιάσω με τα
συναισθήματα μου και να ζήσω ξανά εκείνες τις στιγμές που έκαναν τις καρδιές να
χτυπούν πιο δυνατά.
Είναι εδώ που η τέχνη συναντά την πραγματικότητα, και η συναισθηματική έκρηξη
που νιώθω κάθε φορά που βρίσκομαι εδώ είναι η απόδειξη ότι η μνήμη και η
παράδοση μπορούν να ζωντανέψουν μέσα από τον χρόνο. Είναι σαν να ακούω την
αναπνοή των προγόνων μου και να αισθάνομαι τη συνεύρεση των γενεών που
διαβαίνουν τον χρόνο με αγάπη και σεβασμό.
Εδώ, η παλιά ταινία γίνεται ζωντανή ξανά και οι ηθοποιοί περπατούν ακόμα στους
δρόμους αυτής της πόλης. Τα πλάνα ενώνονται με την πραγματικότητα και ο χρόνος
σταματά για να μας επιτρέψει να ζήσουμε τη μαγεία αυτής της ιστορίας ξανά και
ξανά.
Εδώ, η Πλάκα γίνεται καταφύγιο των αισθήσεων μου. Οι πέτρινοι δρόμοι
αποκαλύπτουν τα βήματα των προηγούμενων γενεών και οι παραδοσιακές ταβέρνες
προσκαλούν με την αύρα τους την καρδιά μου να χορέψει. Εδώ, η νοσταλγία γίνεται
πραγματικότητα και οι αναμνήσεις ξυπνούν με απόλυτη ένταση.
Εδώ, η νοσταλγία γίνεται πραγματικότητα και οι αναμνήσεις ξυπνούν με απόλυτη
ένταση. Αυτή η γωνιά της Αθήνας είναι πλανόδιος ναός της ψυχής μου. Εδώ, οι
συναισθήματα χορεύουν σε κάθε πλακίδιο, οι αναμνήσεις παίζουν κρυφτό με το
παρελθόν και η μαγεία γίνεται ορατή.
Σε αυτήν τη γωνιά της Αθήνας, αισθάνομαι πως αγκαλιάζω την ιστορία και περπατώ
στα βήματα των προκατόχων μου.
Εδώ, οι γραμμές του παρελθόντος συναντούν την αισθητική του παρόντος και
δημιουργούν ένα μοναδικό σύμπαν συναισθημάτων. Οι τοίχοι φωνάζουν την ιστορία
τους και οι καμπάνες χτυπούν με ρυθμό συνάντησης και αποχαιρετισμού.

Είναι εδώ που ο πόθος και η μελαγχολία αγκαλιάζονται, χορεύοντας σε έναν
παράδεισο αντιθέσεων. Και κάθε φορά που βρίσκομαι εδώ, ανακαλύπτω καινούργια
κομμάτια της ψυχής μου, γίνομαι πιο ολοκληρωμένος.
Είναι απλά αδύνατο να περιγράψω με λόγια την ένταση αυτών των συναισθημάτων.
Δεν θα μπορούσα να αποχωρήσω από εδώ χωρίς να αναφερθώ σε έναν προηγούμενο
κάτοικο αυτού του σπιτιού, έναν άνθρωπο εξαιρετικής αξίας. Ήταν ένας Τούρκος
αξιωματούχος, ο οποίος βρέθηκε σε μια ακανθώδη κατάσταση όταν του ανατέθηκε η
εκτέλεση 1000 Ελλήνων. Ωστόσο, αρνήθηκε να υποταχθεί σε αυτήν τη σκοτεινή
εντολή, πληρώνοντας με τη ζωή του την αρχική τουτη ηθική αντίληψη. Το μαρτύριό
του αντηχεί σαν ένα ανεξίτηλο ίχνος, υπενθυμίζοντάς μας την αξία της ανθρώπινης
αξιοπρέπειας και της αντίστασης έναντι της αδικίας.
Να έχετε μια όμορφη ημέρα!
Γεώργιος Α. Αντωνίου
Πιστοποιημένος Ασφαλιστικός Πράκτορας
Ισόβιο μέλος Limra International