Καθημερινά, inbox, τηλεφωνήματα και προσωπικές μαρτυρίες φτάνουν στα αυτιά μας. Από πελάτες, συνεργάτες, ακόμη και στελέχη της αγοράς. Το παράπονο κοινό: η συμπεριφορά των “μεγάλων” ασφαλιστικών εταιρειών.
Η κατάσταση μοιάζει να έχει παγιωθεί – και επιδεινώνεται. Απρόσωπη εξυπηρέτηση, υπερβολική γραφειοκρατία, καθυστερήσεις στις αποζημιώσεις, αδυναμία ταχείας εκτίμησης κινδύνου, αγενής ή τυποποιημένη επικοινωνία. Κι όλα αυτά, συνδυασμένα με μια στάση “εμείς είμαστε οι μεγάλοι, άρα ξέρουμε”.
Κι όμως, αυτή η επαγγελματική αλαζονεία, πληρώνεται. Οι μικρότερες ασφαλιστικές – με πιο ανθρώπινη προσέγγιση, πιο γρήγορες διαδικασίες και ευελιξία – ανεβαίνουν συνεχώς. Κερδίζουν έδαφος γιατί ακούν και ανταποκρίνονται. Γιατί ξέρουν πως ο πελάτης θέλει λύση, όχι άλλες καθυστερήσεις.
Ευτυχώς, οι ελεύθεροι ασφαλιστικοί πράκτορες έχουν τη δυνατότητα επιλογής. Διαθέτουν πρόσβαση σε πλήθος εταιρειών, μπορούν να συγκρίνουν, να προτείνουν και να βρουν αυτό που πραγματικά ταιριάζει στον πελάτη. Είναι ελεύθεροι, άρα και αποτελεσματικοί.
Το πραγματικό πρόβλημα εντοπίζεται στα αποκλειστικά δίκτυα. Εκεί όπου ο συνεργάτης έχει δεμένα χέρια.
Δεν μπορεί να προτείνει κάτι άλλο, ακόμη κι αν βλέπει ότι ο πελάτης του αδικείται. Εκτός αν – πράγμα σπάνιο και αμφίβολο – η εξυπηρέτηση από τη “μαμά” εταιρεία είναι άμεση και ανθρώπινη. Όμως, με βάση τα λεγόμενα και την εμπειρία της αγοράς, λίγοι το πιστεύουν αυτό πλέον.
Μια ανοιχτή προειδοποίηση και ένα μήνυμα ελπίδας:
Αυτά τα γράφω για να ευαισθητοποιηθούν οι αρμόδιοι και εκείνοι που παίρνουν τις αποφάσεις.
Γιατί αν αυτό συνεχιστεί, οι εξελίξεις θα φανούν στο τέλος – και δεν θα είναι ευχάριστες.
Ας το θυμούνται όλοι:
Στο τέλος τα πράγματα θα πάνε καλά. Αν δεν πάνε καλά… τότε δεν θα είναι το τέλος.
—
Η ασφαλιστική αγορά αλλάζει. Ο πελάτης απαιτεί και έχει επιλογές. Όσοι το αγνοούν, χάνουν. Όσοι προσαρμόζονται, ανεβαίνουν.
Η εποχή της “μοναδικής λύσης” τελείωσε. Ή είσαι δίπλα στον ασφαλισμένο – ή φεύγει.
Αν φύγει ο ασφαλισμένος στο τέλος θα φύγει και ο συνεργάτης
Εύκολα φεύγει …. δύσκολα επιστρέφει
