Το ”Δικαίωμα” κ Το “28%” της Διαμεσολάβησης: Όταν οι Αριθμοί Κρύβουν την Αλήθεια
Γράφει ο Αλέξανδρος Βοργίας
Το “28%” της Διαμεσολάβησης: Όταν οι Αριθμοί Κρύβουν την Αλήθεια
Τον τελευταίο καιρό, ακούγεται συχνά το επιχείρημα ότι η διαμεσολάβηση επιβαρύνει τα
ασφάλιστρα με προμήθειες της τάξης του 28%. Μια αναφορά που, αν και εντυπωσιακή,
είναι επιφανειακή και παραπλανητική. Είναι, όμως, πραγματικά η προμήθεια της
διαμεσολάβησης το πρόβλημα; Ή μήπως το φως πρέπει να πέσει σε άλλες “κρυφές”
χρεώσεις που συχνά περνούν απαρατήρητες;
Το Δικαίωμα Συμβολαίου: Το Αόρατο Βάρος
Ενώ γίνεται τόσος θόρυβος για το ποσοστό της προμήθειας της διαμεσολάβησης, ελάχιστοι
φαίνεται να ασχολούνται με το δικαίωμα συμβολαίου – μια χρέωση που σε πολλές
περιπτώσεις είναι μεγαλύτερη από τις ίδιες τις προμήθειες.
Το δικαίωμα συμβολαίου είναι
ένα πάγιο ποσό που επιβάλλεται σε κάθε νέο συμβόλαιο ή ανανέωση και προστίθεται στο
τελικό ασφάλιστρο. Και ενώ το ποσοστό της διαμεσολάβησης είναι διαφανές και
ανταποκρίνεται σε πραγματική εργασία και υπηρεσίες, το δικαίωμα συμβολαίου είναι
συχνά ασαφές και αναντίστοιχο της αξίας που προσφέρει.
Πού Πηγαίνουν τα Χρήματα του Δικαιώματος;
Σε αντίθεση με τη διαμεσολάβηση, που εμπλέκει πραγματικό χρόνο, επένδυση και
εξυπηρέτηση, το δικαίωμα συμβολαίου φαίνεται να λειτουργεί ως ένας επιπλέον φόρος
χωρίς λογοδοσία. Χρησιμοποιείται για να καλύψει διοικητικά κόστη; Είναι ένα “έξτρα”
έσοδο για τις ασφαλιστικές εταιρείες; Ή μήπως είναι απλά ένα μέσο για να αυξάνονται τα
συνολικά έσοδα, χωρίς να παρέχεται αντίστοιχη αξία στους πελάτες;
Γιατί Ενοχοποιείται η Διαμεσολάβηση;
Η διαμεσολάβηση είναι ορατή και διαφανής. Οι διαμεσολαβητές εργάζονται σκληρά για να
προσφέρουν εξατομικευμένες λύσεις, να εξηγήσουν τα προϊόντα, να διαχειριστούν
αποζημιώσεις και να σταθούν δίπλα στους πελάτες σε κάθε βήμα. Αντίθετα, οι χρεώσεις
όπως το δικαίωμα συμβολαίου δεν συνοδεύονται από καμία αντίστοιχη υπηρεσία.
Ωστόσο, η διαμεσολάβηση βρίσκεται στο στόχαστρο, ενώ οι πραγματικές σπατάλες και οι
αδιαφανείς χρεώσεις παραμένουν στο σκοτάδι.
Το Αληθινό Ερώτημα
Αν η πρόθεση είναι να ελαφρυνθούν τα ασφάλιστρα, γιατί δεν γίνεται καμία κουβέντα για
την κατάργηση ή μείωση του δικαιώματος συμβολαίου; Γιατί να κατηγορούνται οι
διαμεσολαβητές που προσφέρουν πραγματική αξία, όταν υπάρχουν χρεώσεις που δεν
εξυπηρετούν καμία πρακτική ανάγκη; Είναι καιρός οι ασφαλιστικές εταιρείες να
εξετάσουν τις δικές τους πολιτικές πριν στοχοποιήσουν έναν κλάδο που αποτελεί τη
ραχοκοκαλιά της εξυπηρέτησης πελατών.
Συμπέρασμα
Το ζήτημα δεν είναι το “28%” της διαμεσολάβησης, αλλά η έλλειψη διαφάνειας στις
συνολικές χρεώσεις. Οι πελάτες αξίζουν να γνωρίζουν πού πηγαίνουν τα χρήματά τους και
τι πραγματική αξία λαμβάνουν.
Η στοχοποίηση της διαμεσολάβησης δεν είναι απλά άδικη,
αλλά και αποπροσανατολιστική.
Είναι ώρα να μιλήσουμε για όλα τα κόστη και να
αποδώσουμε ευθύνες εκεί που πραγματικά ανήκουν.