ΩΣ ΕΔΩ: Η Συμπεριφορά των Εισπρακτικών Εταιρειών Είναι Πλέον Αφόρητη

Πριν λίγο με πήρε πελάτισσα μου…

Είναι γεγονός. Οι εισπρακτικές εταιρείες στη χώρα μας λειτουργούν, σε πολλές περιπτώσεις, σαν κράτος εν κράτει. Υπάρχουν πλέον εκατοντάδες —αν όχι χιλιάδες— καταγγελίες πολιτών για τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζονται καθημερινά: τηλεφωνικές οχλήσεις χωρίς όριο, απειλές, εκβιασμοί, προσβολές της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Όλα αυτά για λίγες εκατοντάδες ευρώ, που συνήθως αφορούν μικροοφειλές ή δάνεια που… κάηκαν μέσα στην κρίση.

Και αναρωτιέται κανείς: Ποιος τους έδωσε αυτό το «δικαίωμα»; Ποιος επιτρέπει να χτυπούν έναν άνθρωπο τη στιγμή που είναι πεσμένος; Ποιος ελέγχει αν αυτά τα τηλεφωνικά κέντρα, πίσω από τις ψυχρές φωνές, ακολουθούν έστω τις βασικές γραμμές του νόμου και της ηθικής;

Δεν είμαστε αριθμοί. Είμαστε άνθρωποι. Και κανείς –ούτε ιδιωτική εταιρεία, ούτε κανένας εκπρόσωπος τραπεζικού ιδρύματος– δεν έχει το δικαίωμα να φέρεται με φασισμό και τραμπουκισμό απέναντι σε συμπολίτες μας.

Αν κάποιος πιστεύει ότι έχει δίκιο, υπάρχει η οδός της δικαιοσύνης. Υπάρχουν δικαστήρια. Υπάρχει ο νόμος. Δεν υπάρχει καμία απολύτως δικαιολογία για την ψυχολογική βία που ασκείται σε οικογενειάρχες, άνεργους, ηλικιωμένους. Η κοινωνία μας δεν μπορεί –και δεν πρέπει– να μετατραπεί σε ζούγκλα.

Η πολιτεία οφείλει να παρέμβει. Να προστατεύσει τους πολίτες στην πράξη, όχι στα λόγια. Όχι με υποσχέσεις και επιτροπές που δεν οδηγούν πουθενά, αλλά με αυστηρό έλεγχο, επιβολή προστίμων, και –αν χρειαστεί– με αναστολή λειτουργίας των εταιρειών που ξεπερνούν τα όρια.

Γιατί όταν ο φόβος αντικαθιστά την εμπιστοσύνη, όταν ο πολίτης φοβάται να σηκώσει το τηλέφωνο ή να ανοίξει την πόρτα του, τότε δεν μιλάμε πια για ευνομούμενη κοινωνία. Μιλάμε για κατάρρευση.

ΩΣ ΕΔΩ λοιπόν.

Η αξιοπρέπεια του ανθρώπου είναι πάνω από τις απαιτήσεις των εισπρακτικών εταιρειών. Καιρός να το θυμηθούν όλοι.