BUSINESSUncategorizedΑΝΤΡΑΣΑΣΦΑΛΙΣΗΓΥΝΑΙΚΑκοινωνικάΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΟΙΚΟΝΟΜΙΑΠΑΙΔΙΥΓΕΙΑ 
Ή ασφάλιση Ζωής και υγείας ΔΕΝ είναι για τους πλούσιους.
Γράφει ο Γιάννης Διαμαντής Ασφαλιστικός Πράκτορας
Το AllGood.gr φιλοξενεί σήμερα ένα άρθρο με ουσία, κοινωνικό προβληματισμό και επαγγελματικό βάθος, γραμμένο από τον Διαμαντή Ιωάννη, Ασφαλιστικό και Επενδυτικό Σύμβουλο.
Με καθαρό λόγο και ρεαλιστικά επιχειρήματα, ο αρθρογράφος ανατρέπει μια βαθιά ριζωμένη λανθασμένη αντίληψη: ότι η ασφάλιση ζωής και υγείας είναι «πολυτέλεια για τους πλούσιους».
Αντίθετα, όπως τονίζει, είναι το αποκούμπι και η πραγματική ασπίδα των ανθρώπων που στηρίζονται αποκλειστικά στη δουλειά τους, των ανθρώπων που δεν έχουν περιθώρια για ρίσκα.
Ένα άρθρο που αξίζει να διαβαστεί, να συζητηθεί και —ίσως περισσότερο απ’ όλα— να προβληματίσει
Ή ασφάλιση Ζωής και υγείας ΔΕΝ είναι για τους πλούσιους.
Σε πολλές συζητήσεις με ανθρώπους που τυχαίνει να γνωρίζω ή να έχουμε κάποια συναλλαγή, έχω ακούσει την φράση ” Εμείς οι φτωχοί, δεν έχουμε την πολυτέλεια να έχουμε ασφάλειες ζωής και υγείας. Αυτά είναι για τους πλούσιους που μπορούν να πληρώσουν”
Και φυσικά αυτή η νοοτροπία είναι και η ρίζα του προβλήματος για την έλλειψη Ασφαλιστικής συνείδησης στην Ελλάδα.
Αγαπητέ φίλε, τί θα έλεγες αν σου απαντήσω ότι η ασφάλεια Ζωής και υγείας, είναι για τους φτωχούς και ότι οι πλούσιοι συμπολίτες μας την χρειάζονται λιγότερο από εσένα?
Πάμε να το εξηγήσουμε.
Ένας μέσος άνθρωπος που συντηρείται από την εργασία του και δεν έχει άλλους πόρους, σε περίπτωση που ασθενήσει ή του συμβεί κάποιο ατύχημα, ή ακόμα χειρότερα, αν του συμβεί πρόωρος θάνατος, θα έχει να αντιμετωπίσει 3 μέτωπα.
1) Το κόστος της θεραπείας του.
2) Το κόστος της διαβίωσης του και της επιβίωσης της οικογένειας του.
3) Τον κίνδυνο να χάσει την ικανότητα του για εργασία και συνεπώς την παραγωγή εισοδήματος.
Για το κόστος της θεραπείας του, νομίζω ότι η κατάσταση είναι γνωστή. Αν υπάρχει αποταμίευση, αυτή θα εξανεμιστεί στα έξοδα νοσηλείας και το κόστος αποθεραπείας που είναι τεράστιο.
Σε πολλές περιπτώσεις που επείγει ένα χειρουργείο,η λίστα αναμονής στα δημόσια νοσοκομεία μας δημιουργεί καθυστέρηση και αναγκάζομαστε να καταφύγουμε στην άμεση λύση του ιδιωτικού θεραπευτηρίου. Και εκεί το κόστος είναι αυξημένο. Όμως το ποσό θα βρεθεί. Είτε με χρήση των αποταμιεύσεων, είτε με δανεικά απο φίλους και συγγενείς.
Στην περίπτωση που η ασθένεια ή το ατύχημα διαρκέσει για μεγάλο διάστημα, η δουλειά μας θα πάει πίσω. Και κυρίως. Ό φτωχός μισθωτός δεν θα πληρώνεται από την εργασία του, αλλά απο τις κοινωνικές παροχές του κράτους που είναι πολύ μικρότερες σε σχέση με το εισόδημα απο την εργασία μας.
Τα πράγματα γίνονται ακόμα χειρότερα αν η βλάβη στην υγεία μας, γίνει μόνιμη και μας αναγκάσει να διακόψουμε την εργασία μας. Εκεί πλέον η μοναδική πηγή εσόδων για την διαβίωση της οικογένειας και της δικής μας, είναι η σύνταξη αναπηρίας που δίνεται μετά από μεγάλη καθυστέρηση και αυστηρούς ελέγχους απο επιτροπές του κράτους. Τα δε χρήματα, είναι τόσο λίγα που δεν αρκούν για να καλύψουν ούτε τις βασικές ανάγκες.
Ίσως να χρειαστεί να ρευστοποιηθει μέρος της περιουσίας μας ή ακόμα και ολόκληρη η περιουσία που αποκτήσαμε
Και σίγουρα δεν θα μπορεί να υπάρχει αποταμίευση, αφού ότι ποσό έχει συγκεντρωθεί, θα το ξοδέψουμε αναγκαστικά.
Αυτές τις ανησυχίες έρχεται να καλύψει η ιδιωτική ασφάλιση Ζωής και υγείας.
Το κόστος της θεραπείας, θα το αναλάβει ένας εύρωστος οικονομικός οργανισμός, αντί για εσένα.
Ή ασφάλιση εισοδήματος, θα καλύψει το κενό, για όσο διάστημα διαρκεί η θεραπεία μας.
Αν η υγεία μας, δεν μας επιτρέπει να εργαστούμε ξανά, η ασφαλιστική εταιρεία θα καλύψει το κόστος ώστε η ζωή μας να συνεχιστεί κανονικά.
Και αν επέλθει ο πρόωρος θάνατος…η οικογένεια θα ξέρει ότι έχει ένα αποκουμπι να στηριχθεί.
Αντίθετα οι πλούσιοι…
Ενδεχομένως να έχουν εισόδημα από μισθώσεις ακινήτων.
Να έχουν μεγάλο «κομποδεμα» και να μπορούν να καλύψουν οι ίδιοι τα έξοδα νοσηλείας και θεραπείας τους.
Να έχουν επιχειρήσεις που θα δουλεύουν για αυτούς και έτσι να μην χάσουν τίποτα απο όσα κέρδιζαν πριν ασθενήσουν.
Ακόμα και στο ενδεχόμενο πρόωρου θανάτου, η περιουσία τους θα συνεχίσει να γεννάει λεφτά χωρίς την παρουσία τους. Αρκεί να υπάρχουν σωστοί διαχειριστές για να την επιβλέπουν.
Και όμως. Όι πολύ πλούσιοι άνθρωποι, σπεύδουν αμέσως να ασφαλιστούν γιατί αναγνωρίζουν την ανάγκη της Ασφαλιστικής κάλυψης. Και γιατί δεν θέλουν να ξοδέψουν χρήματα για μία έκτακτη ανάγκη όπως η υγεία, αλλά προτιμούν να αναθέσουν το ρίσκο σε μια Ασφαλιστική εταιρεία.
Το ασφάλιστρο, είναι ένα έξοδο προγραμματισμένο που μπορεί να ενταχθεί στον προϋπολογισμό του καθενός. Αντίθετα η θεραπεία, είναι έξοδο που δεν μπορεί κανείς να προγραμματίσει, και κυρίως. Δεν ξέρουμε πόσο θα στοιχίσει.
Αυτό είναι που γνωρίζει καλύτερα ο πλούσιος και δεν το βλέπει ο φτωχός.
Άρα λοιπόν το συμπέρασμα αυτής της σκέψης είναι ότι….
Θα πρέπει να είναι κανείς παρά πολύ πλούσιος για να αναβάλλει την ασφάλιση του.
Γιατί ο φτωχός, δεν έχει δικαιολογία για να μένει ανασφάλιστος, όταν αποδεδειγμένα δεν έχει την οικονομική δυνατότητα να καλύψει τις παραπάνω ανάγκες,απο ένα απρόοπτο περιστατικό της υγείας του.
Εσείς, πόσο πλούσιοι είστε????
Διαμαντής Ιωάννης
Ασφαλιστικός και Επενδυτικός Σύμβουλος
