Τα ΕΛΤΑ, οι ασφαλισμένες ευθύνες…Ασφαλισμένες διοικήσεις – Ανασφάλιστο κράτος

Ρωτά ο «Ενεργός Ασφαλιστής»

Τα ΕΛΤΑ, οι ασφαλισμένες ευθύνες… και η ανασφάλιστη περιουσία. Ένα Κράτος που φοβάται για τον εαυτό του, αλλά δεν προστατεύει τίποτα δικό του.

Τις τελευταίες ημέρες είδαμε να δημοσιεύεται μια πληροφορία ΕΔΩ  που, για όσους γνωρίζουν τον χώρο της ασφάλισης, είναι συγκλονιστική — όχι για το μέγεθος, αλλά για τη λογική της:

– Η διοίκηση των ΕΛΤΑ είχε ασφαλίσει τις ευθύνες της με 461.233 ευρώ τον χρόνο.
– Ένα πρόγραμμα ευθύνης διοίκησης (D&O), από τα πιο ακριβά που έχουμε δει σε δημόσιο οργανισμό.
– Ένα πρόγραμμα που έχει  κοστίσει περίπου 5,5 εκατομμύρια ευρώ μέσα σε 12 χρόνια.

Σύμφωνα με την απάντηση των ΕΛΤΑ ΕΔΩ αυτή η ασφαλιση ισχύσει από το 2013

Ναι, η κάλυψη D&O είναι μία συνηθισμένη πρακτική για διοικήσεις.
Ναι, οι διοικήσεις χρειάζονται προστασία.
Ναι, ο θεσμός υπάρχει διεθνώς.

ΑΛΛΑ…

Πρώτη μεγάλη αντίφαση: Ασφάλισαν τον εαυτό τους — όχι όμως τα ΕΛΤΑ?

Ψάξαμε πρόχειρα ,ελέγξαμε 
Ξαναψάξαμε στη Διαύγεια, σε προϋπολογισμούς, σε αναρτήσεις δαπανών.

Πουθενά δεν προκύπτει  ή καλύτερα δε βρήκαμε  ασφάλιση της περιουσίας των ΕΛΤ

.Ας το ψάξει ο Ντινόπουλος καλύτερα που έχει το χρόνο και τους λόγους του …

Ούτε για σεισμό

Ούτε για πυρκαγιά.
Ούτε για κλοπές.
Ούτε για φυσικά φαινόμενα.
Ούτε για ευθύνη εγκαταστάσεων.
Ούτε καν για στοιχειώδη αστική ευθύνη χώρων.

Και μιλάμε για έναν οργανισμό με:

• 82 ακίνητα
• συνολική ενδεικτική αξία πάνω από  100 εκατομμύρια ευρώ
• κτίρια διάσπαρτα σε όλη τη χώρα
• υποδομές που εξυπηρετούν κοινό, επιχειρήσεις, υπηρεσίες, 
• αποθήκες, εξοπλισμό, στόλο, εγκαταστάσεις, POS, χρηματαποστολές

Όλα αυτά είναι  ανασφάλιστα?

Δεύτερη μεγάλη αντίφαση: Το κόστος ασφάλισης της περιουσίας είναι γελοία μικρότερο από την ασφάλιση της διοίκησης.

Ας είμαστε συγκεκριμένοι:

Ένα πλήρες ασφαλιστήριο περιουσίας με:

• πυρκαγιά

• πλημμύρα

• σεισμό

• κλοπές

• θραύση, κακόβουλες ενέργειες

• ευθύνη προς τρίτους

• απώλεια εισοδήματος

• ασφάλιση εξοπλισμού

για αξία 100 εκατομμυρίων, θα κόστιζε περίπου:

120.000- 150.000 ευρώ τον χρόνο
(ή και λιγότερο με μακροχρόνια σύμβαση ή διαγωνισμό).

Δηλαδή:

Λιγότερο από το 1/3 της ασφάλισης των ευθυνών της διοίκησης.

Άρα:

Για να ασφαλίσουν τον εαυτό τους, πληρώνουν 461.233 € τον χρόνο.
Για να ασφαλίσουν 100 εκατ. δημόσιας περιουσίας, ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΝ 150.000 €.?

Αυτή δεν είναι απλώς αντίφαση.
Είναι θεσμική παράνοια.

Τρίτη μεγάλη αντίφαση: «Δεν υπάρχουν πόροι?» — αλλά αγοράζονται έπιπλα 250.000 ευρώ και μάλιστα τώρα που κλείνουν?

Το επιχείρημα «δεν έχουμε χρήματα» καταρρίπτεται από μόνο του.

Πριν λίγες εβδομάδες εγκρίθηκαν από τα ΕΛΤΑ:

250.000 ευρώ για ανανέωση επίπλων γραφείων.

Δηλαδή:

✔ Υπάρχουν λεφτά για καρέκλες
✘ Δεν υπάρχουν λεφτά για προστασία 100 εκατ. δημόσιας περιουσίας
✔ Υπάρχουν λεφτά για ασφάλιση διοικητικών ευθυνών
✘ Δεν υπάρχουν λεφτά για σεισμό ,πυρασφάλεια, κινδύνους, ζημιές, φυσικές καταστροφές

Εάν αυτό το διάβαζε ένας ιδιώτης επιχειρηματίας, θα γελούσε.
Αν το διάβαζε ένας ασφαλιστικός διαμεσολαβητής, θα θύμωνε.
Αν το διαβάζει ένας πολίτης, απλά απογοητεύεται.

Κι εδώ ρωτά ο ενεργός ασφαλιστής — αυτός που γνωρίζει την αγορά, τις ζημιές, τους κινδύνους, την πραγματικότητα:

ΠΩΣ γίνεται οι διοικήσεις να προβλέπουν την ευθύνη τους, αλλά να μην προβλέπουν την ευθύνη τους απέναντι στη δημόσια περιουσία;

Γιατί:

✔ Την προσωπική τους θέση την προστατεύουν.
✘ Την περιουσία του ελληνικού λαού όχι.

Και αν συμβεί αύριο μια πυρκαγιά;
Μια πλημμύρα;
Ένας σεισμός;
Μια διάρρηξη;
Ένα ατύχημα σε κατάστημα;

Ποιος πληρώνει τη ζημιά;
Οι διοικήσεις;
Το κράτος;
Όχι.
Ο Έλληνας φορολογούμενος.

Αυτό δεν λέγεται «κακή πρακτική».
Αυτό λέγεται ολιγωρία, αδιαφορία, απουσία μηχανισμού ασφαλιστικής διακυβέρνησης.

Αυτό το πρόβλημα δεν αφορά μόνο τα ΕΛΤΑ. Αφορά όλο το Δημόσιο.

ΔΕΚΟ
Δήμοι
Σχολεία
Λιμενικά ταμεία
Αθλητικές εγκαταστάσεις
Πανεπιστήμια
Μουσεία
Κτίρια υπουργείων
Νοσοκομεία
Δημόσιες επιχειρήσεις
Νομικά πρόσωπα

Η συντριπτική πλειοψηφία:

 ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΣΦΑΛΙΣΜΕΝΗ.

Και ύστερα αναρωτιόμαστε γιατί πληρώνουμε συνεχώς αποζημιώσεις από τον κρατικό προϋπολογισμό.
Γιατί κάθε φυσική καταστροφή μετατρέπεται σε νέα οικονομική αιμορραγία.
Γιατί δεν υπάρχει κανένα ίχνος πρόληψης.

Το μεγαλύτερο τεστ αξιοπιστίας του Κράτους βρίσκεται εδώ.

Ένα Κράτος που ζητά από τον πολίτη να ασφαλίζεται:
-στο αυτοκίνητο
-στην κατοικία
– στην υγεία
– στην εργασία
– στον επαγγελματικό κίνδυνο

ΟΦΕΙΛΕΙ να ασφαλίζει ΠΡΩΤΟ το δικό του σπίτι.

Την περιουσία του Ελληνικού λαού.

Σκέψεις  μου και προβληματισμοί

• Ασφαλισμένες διοικήσεις – Ανασφάλιστο κράτος

• Όταν τα ΕΛΤΑ ασφαλίζουν τον εαυτό τους αλλά όχι την περιουσία τους

• Πληρώνουμε τις ζημιές, προστατεύουν μόνο τις καρέκλες τους

• Το κράτος που μιλά για “κουλτούρα ασφάλισης” αλλά δεν ασφαλίζει τίποτα

• Διοικητικές ευθύνες: ασφαλισμένες  – 100 εκατ. δημόσια περιουσία ανασφάλιστη?

• ΕΛΤΑ: Ακριβά η ευθύνη, τζάμπα η περιουσία?

• Όταν οι δημόσιες διοικήσεις φοβούνται μόνο για τον εαυτό τους

• Η μεγάλη αντίφαση του Δημοσίου: Ευθύνες ασφαλισμένες, περιουσία εκτεθειμένη

• Ανασφάλιστο Κράτος: Ποιος τελικά προστατεύει τη δημόσια περιουσία;

• Από τα ΕΛΤΑ μέχρι τους Δήμους: Η Ελλάδα του «μη ασφαλίζεστε»?

• Το Δημόσιο σε καθεστώς… ανασφάλειας?

• Ποιος πληρώνει τη ζημιά; Το Κράτος ή ο φορολογούμενος;

• ΔΕΚΟ και Δήμοι: Ασφαλίζουμε τις ευθύνες, όχι τις περιουσίες?

• Κάποιος να ασφαλίσει επιτέλους το Κράτος!!!

• Πρόληψη μηδέν: Η Ελλάδα που περιμένει τον Θεό και τους φορολογούμενους

 

 

 

Συμπερένω..

• Η υπόθεση των ΕΛΤΑ αποκαλύπτει μια διαχρονική κρατική παθογένεια

• Στο Δημόσιο η διοίκηση προστατεύεται, η περιουσία μένει εκτεθειμένη

• Ένα κράτος που ζητά από τον πολίτη να ασφαλίζεται, ενώ το ίδιο δεν το κάνει

• Ακριβά ασφάλιστρα για τις διοικήσεις – μηδενικά για 100 εκατ. περιουσίας

• Όταν οι δημόσιοι οργανισμοί λειτουργούν χωρίς μηχανισμό ασφαλιστικής διακυβέρνησης

• Η ασφάλιση ευθύνης γίνεται εργαλείο αυτοπροστασίας – όχι δημόσιας προστασίας

• Η κουλτούρα ασφάλισης ξεκινά από την κορυφή — αλλά εκεί είναι το πρόβλημα

• Η στάση του Δημοσίου απέναντι στην πρόληψη είναι η πραγματική κρίση

• Το κράτος που ζητάει συνέπεια από τους πολίτες, ενώ δεν τηρεί τα αυτονόητα

• Η ανασφάλιστη περιουσία των ΕΛΤΑ είναι μέρος μιας μεγαλύτερης αλήθειας

• Οι φυσικές καταστροφές κοστίζουν περισσότερο όταν δεν υπάρχει πρόληψη

• Κανένας έλεγχος, καμία λογοδοσία, καμία ασφαλιστική ευθύνη

• Στο Δημόσιο, ο κίνδυνος δεν ασφαλίζεται – μεταφέρεται στον λαό

• Από τα έπιπλα των 250.000€ μέχρι την ανασφάλιστη ακίνητη περιουσία

• Ασφαλιστική πολιτική χωρίς ασφάλιση: η ελληνική πραγματικότητα

 

Κλείνω όπως ξεκίνησα: ως ενεργός ασφαλιστής.

Δεν ζητώ χάρη.
Δεν ασκώ λαϊκισμό.
Δεν κάνω αντιπολίτευση.

Να εφαρμόσει το Κράτος αυτά που ζητά από τον πολίτη-Ζητώ το αυτονόητο

• Ασφαλίστε το Κράτος, όχι μόνο τις καρέκλες σας.

• Η πρόληψη ξεκινά από αυτούς που κυβερνούν.

• Πρώτα ασφαλίζεις το σπίτι σου — όχι τον καναπέ σου.

• Η δημόσια περιουσία δεν μπορεί να μένει ανασφάλιστη.

• Όταν το Δημόσιο δεν ασφαλίζει τον κίνδυνο, τον πληρώνει ο λαός.

• Η ασφάλιση δεν είναι πολυτέλεια — είναι ευθύνη.

• Ενεργός Ασφαλιστής: Ελέγχουμε, αποκαλύπτουμε, διεκδικούμε.

• Ασφαλίστε την Ελλάδα. Είναι δική μας, όχι δική σας.

• Η ευθύνη δεν είναι για να την καλύπτει η διοίκηση — αλλά για να την αναλαμβάνει.

• Η δημόσια περιουσία χρειάζεται ασπίδα, όχι ευχολόγια.

• Ασφάλιση για όλους — ακόμη και για το Κράτος.

• Τέρμα στην ανασφάλιστη Ελλάδα.

• Πρόληψη σημαίνει σεβασμός στα χρήματα του λαού.

• Η θωράκιση του κράτους ξεκινά από την ασφάλιση.

• Κουλτούρα ασφάλισης δεν χτίζεται με λόγια — αλλά με συμβόλαια.

• Η δημόσια περιουσία δεν είναι αναλώσιμη.

• Ασφάλιση = προστασία. Απουσία ασφάλισης = αδιαφορία.

• Δεν υπάρχει κράτος δικαίου χωρίς ασφάλιση κινδύνου.

• Η Ελλάδα δεν μπορεί να παραμένει μια χώρα στην τύχη.

• Ασφαλίστε πρώτα το Δημόσιο — μετά μιλήστε στον πολίτη.

Αλλιώς:

• Η ανασφάλιστη δημόσια περιουσία θα συνεχίσει να καταστρέφεται.
• Ο φορολογούμενος θα συνεχίσει να πληρώνει ζημιές που θα έπρεπε να καλύπτει η ασφαλιστική αγορά.
• Οι διοικήσεις θα συνεχίσουν να προστατεύουν μόνο τον εαυτό τους.
• Η πολιτική ηγεσία θα συνεχίσει τα ευχολόγια περί «κουλτούρας ασφάλισης».

Και τότε, ας μη ζητούν από εμάς — τους επαγγελματίες, τους πολίτες, τους ανθρώπους της αγοράς — να πείσουμε κάποιον να ασφαλιστεί.

Γιατί η αξιοπιστία χτίζεται από την κορυφή.
Και σήμερα, η κορυφή είναι… ανασφάλιστη

Ενεργός Ασφαλιστής