NOMIKA ΘΕΜΑΤΑΓΕΓΟΝΟΤΑΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑΕΠΙΧ/ΣΕΙΣκοινωνικάΟΙΚΟΝΟΜΙΑΤΟΠΙΚΑ ΝΕΑ 
Το πρόβλημα δεν είναι οι αγρότες — είναι το ίδιο το κράτος
Όχι άλλη κοροϊδία. Ήρθε η ώρα της αλήθειας.
Όταν το κράτος σκοτώνει το μέλλον: Η σπαρακτική ιστορία του Τάσου Νταή και η κατάρρευση του πρωτογενούς τομέα
Υπάρχουν στιγμές που μια χhttps://www.ethnos.gr/greece/article/390844/exasemesasemiastigmh530probataapothneylogiazoymeenanefialthdenexoymemellonseayththxoraώρα αποκαλύπτεται ολόκληρη μέσα σε ένα ανθρώπινο δράμα.
Η ιστορία του Τάσου Νταή, ενός κτηνοτρόφου μόλις 26 ετών, είναι μία από αυτές τις στιγμές που σε κάνουν να ντρέπεσαι για λογαριασμό ενός κράτους που δεν βρίσκεται εκεί όταν χρειάζεται – και εμφανίζεται μόνο για να καταστρέψει αντί να στηρίξει.
Ο Τάσος ξεκίνησε από 9 χρονών να ασχολείται με την κτηνοτροφία. Με κόπο, μόχθο και αξιοπρέπεια δημιούργησε ένα κοπάδι 530 προβάτων. Ένα κοπάδι που δεν ήταν απλώς ζώα· ήταν το μέλλον του, η ζωή του, το όνειρό του.
Και μέσα σε λίγα λεπτά, αυτό το μέλλον εξαφανίστηκε.
Ένα κρούσμα ευλογιάς οδήγησε σε υποχρεωτική θανάτωση 530 ζώων, αφήνοντας έναν νέο άνθρωπο χωρίς εισόδημα, χωρίς στήριξη, χωρίς καμία εναλλακτική.
«Μέσα σε λίγα λεπτά μου κατέστρεψαν ό,τι είχα φτιάξει μια ολόκληρη ζωή», είπε.
Και ποιος μπορεί να του απαντήσει;
Ένα κράτος που κρύβεται, μια κοινωνία που πονά
Για 2,5 μήνες, όπως καταγγέλλει ο ίδιος, η κυβέρνηση είναι άφαντη.
Κανένα σοβαρό μέτρο, καμία πρακτική βοήθεια, καμία διέξοδος.
Κι όμως, ο Τάσος δεν άφησε τίποτα στην τύχη:
Ψέκαζε, απολύμαινε, έκανε τα πάντα.
Και σήμερα ζητάει μόνο ένα πράγμα: εγγυήσεις.
Εγγυήσεις ότι δεν θα ξανακαταστραφεί.
Ότι δεν θα του ξαναθανατώσουν όλο το βιός του αν εμφανιστεί ένα νέο κρούσμα.
Δεν ζητάει θαύματα.
Ζητάει δικαιοσύνη.
Και αυτό, σε μια ευρωπαϊκή χώρα, το 2025, δεν θα έπρεπε να είναι πολυτέλεια.
Το πρόγραμμα Νέων Αγροτών: παγίδα αντί για ευκαιρία
Ο Τάσος είναι ενταγμένος στο πρόγραμμα Νέων Αγροτών.
Ένα πρόγραμμα που υποτίθεται ότι φτιάχτηκε για να στηρίξει νέους ανθρώπους της υπαίθρου.
Αντί γι’ αυτό, τους δένει τα χέρια:
Για χρόνια δεν μπορούν να έχουν εξωαγροτική εργασία.
Κι όταν καταστραφεί το κοπάδι, όπως στην περίπτωση του Τάσου, μένουν χωρίς εισόδημα και χωρίς δικαίωμα να δουλέψουν αλλού.
Η τέλεια παγίδα.
Το τέλειο παράδειγμα ελληνικής γραφειοκρατικής παράνοιας.
Η τέλεια συνταγή για να φύγει ένας νέος στο εξωτερικό – όπως απειλεί να κάνει και ο ίδιος.
Η Ελλάδα που “τρώει” τα παιδιά της
Δεν είναι ο Τάσος ο μόνος.
Κι άλλοι κτηνοτρόφοι στην περιοχή καταγγέλλουν το ίδιο:
Καταστροφή, χρέη, απόγνωση, τράπεζες που τηλεφωνούν για δόσεις όταν δεν υπάρχει ούτε ένα ευρώ.
Δεν είναι μονάχα τα ζώα που χάνονται.
Είναι το μέλλον ολόκληρων οικογενειών.
Και την ίδια στιγμή, στην άλλη πλευρά της χώρας, βλέπουμε τα σχιζοφρενικά της επικαιρότητας:
– κορίτσια που δηλώνουν ένα μηχανάκι και οδηγούν Porsche
– μαμόθρεφτους που τους αγοράζει η μαμά Ferrari
– ανθρώπους που ζουν σαν πασάδες επειδή “κερδίζουν” συνεχόμενα λαχεία
– σκάνδαλα του ΟΠΕΚΕΠΕ με διαλόγους πολιτικών, υπουργών, κομματάρχων και “φραπέδων”, ”χασάπηδων ” που προκαλούν αηδία
Όλα αυτά ενώ ο λαός παλεύει:
– να βρει σπίτι χωρίς να πληρώνει έναν μισθό σε ενοίκιο
– να βγάλει το μήνα πηγαλινοντας στο super market με τα ”χρήματα στη σακούλα και τα ψώνια στη τσέπη ”
– να κρατήσει τα παιδιά του στην Ελλάδα και όχι να τα αποχαιρετάει στα αεροδρόμια
– να ζήσει με αξιοπρέπεια..
– να ελπίσει , να ονειρευτεί ..
Και το κράτος;
Το κράτος, αντί να στηρίζει τον αδύναμο, εξαπολύει ΜΑΤ, διώξεις και απειλές.
Αντί να πολεμήσει τη διαφθορά, πολεμά τον φτωχό.
Αντί να στραφεί στους ενόχους, στρέφεται στους ανήμπορους.
Η υπογεννητικότητα απειλεί τη χώρα – και εμείς διώχνουμε τους νέους
Η Ελλάδα σήμερα εξάγει τα καλύτερα μυαλά της και εισάγει “επενδυτές” αμφιβόλου προέλευσης.
Και την ίδια ώρα η υπογεννητικότητα έχει γίνει εθνικό πρόβλημα.
Πώς να μείνει νέος άνθρωπος εδώ;
Πώς να δημιουργήσει οικογένεια;
Πώς να πιστέψει σε ένα μέλλον που σβήνει;
Η περίπτωση του Τάσου δεν είναι εξαίρεση.
Είναι σύμπτωμα ενός συστήματος που έχει χάσει επαφή με την πραγματικότητα.
Δεν θέλουμε πολλά. Θέλουμε απλά να μην μας καταστρέφουν.
Ο Τάσος ζητά μόνο κάτι αυτονόητο:
Να μπορεί να ξαναφτιάξει το κοπάδι του χωρίς να ζει με τον φόβο ότι σε ένα βράδυ θα χαθεί ξανά.
Να υπάρχει κράτος.
Όχι επιδόματα, όχι χάδια.
Κράτος.
Και ζητάμε όλοι κάτι ακόμα πιο απλό:
ΝΑ ΜΗ ΜΑΣ ΥΠΟΤΙΜΟΥΝ ΑΛΛΟ.
Η Ελλάδα δεν είναι οι Ferrari, οι λαχειοπλούσιοι, οι “φραπέδες” και τα λαμόγια.
Η Ελλάδα είναι ο Τάσος, είναι ο κάθε Τάσος.
Είναι ο άνθρωπος που δουλεύει τίμια, που παλεύει μόνος του, που δημιουργεί, που πιστεύει.
Αυτός είναι η χώρα.
Και αυτή τη χώρα την πληγώνει καθημερινά το ίδιο της το κράτος.
Ήρθε η ώρα να αλλάξει κάτι – και να αλλάξει τώρα
Η κοινωνία δεν αντέχει άλλη κοροϊδία.
Δεν αντέχει άλλη σιωπή.
Δεν αντέχει άλλο εμπαιγμό.
Όταν ένα παιδί 26 χρονών χάνει τα πάντα και αντί για βοήθεια παίρνει χρέη, κενά λόγια και αδιαφορία, τότε το πρόβλημα δεν είναι ο Τάσος.
Το πρόβλημα είναι το κράτος
Το πρόβλημα δεν είναι οι αγρότες.
Το πρόβλημα δεν είναι οι παραγωγοί, οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι, οι οικογένειες που παλεύουν.
Το πραγματικό πρόβλημα είναι το ίδιο το κράτος.
Ένα κράτος που επιτρέπει την αδικία.
Που ανέχεται τη σπατάλη.
Που κλείνει τα μάτια στα σκάνδαλα και ανοίγει την πόρτα στις πελατειακές εξυπηρετήσεις.
Που φροντίζει τους λίγους και αγνοεί τους πολλούς.
Που ζητά πειθαρχία από τον πολίτη, αλλά δεν την εφαρμόζει ποτέ στον εαυτό του.
Αν κάτι πρέπει να αλλάξει, είναι η νοοτροπία εξουσίας.
Αν κάτι πρέπει να τελειώσει, είναι η ατιμωρησία.
Αν κάτι πρέπει να ξαναχτιστεί, είναι η εμπιστοσύνη.
Γιατί λαός που πεινά, που φοβάται, που βιώνει καθημερινά την αδικία,
δεν μπορεί να προχωρήσει.
Δεν μπορεί να ελπίσει.
Δεν μπορεί να μεγαλουργήσει.
Η χώρα δεν κινδυνεύει από τους αγρότες.
Η χώρα κινδυνεύει από το ίδιο της το κράτος – όταν ξεχνά ποιον οφείλει να υπηρετεί.
Η Ελλάδα δεν θέλει προστάτες. Θέλει δικαιοσύνη.
Το πρόβλημα δεν είναι ο λαός. Είναι το κράτος που ξέχασε τον λαό.
Βασίλης Μουντάκης
Κατάγομαι από αγροτική οικογένεια και είμαι περήγανος γι αυτό
