“Ασφαλιστική Συνείδηση: Η Μεγάλη Απουσία στην Ελλάδα” Μένουμε στάσιμοι σε έναν κόσμο που αλλάζει…

Παρά τα μικρά βήματα που έγιναν τις τελευταίες δεκαετίες, η Ελλάδα παραμένει ουραγός στην ασφαλιστική συνείδηση. Με ποσοστά παραγωγής ασφαλίστρων σταθερά καθηλωμένα γύρω στο 2,5% του ΑΕΠ —όταν σε χώρες όπως η Γαλλία, η Γερμανία και η Ιταλία ξεπερνούν το 8%— η ελληνική κοινωνία δείχνει να αγνοεί τον θεσμικό ρόλο της ασφάλισης στην καθημερινότητά της.

Την ίδια στιγμή, ο ετήσιος κύκλος εργασιών της ασφαλιστικής αγοράς κινείται μεταξύ 5 και 5,5 δισ. ευρώ —ποσό που κρίνεται χαμηλό για μια χώρα που δοκιμάζεται από:

Τις ανεπάρκειες του ΕΣΥ,

Την αβεβαιότητα στις συντάξεις,

Τις φυσικές καταστροφές (σεισμοί, πυρκαγιές, πλημμύρες),

Την απουσία επαρκούς κοινωνικής μέριμνας.

 – Έλλειψη εμπιστοσύνης, διαφάνειας και ουσιαστικού ελέγχου

– Απουσία φορολογικών κινήτρων για ασφάλιση ζωής, σύνταξης, κατοικίας

-Να παρθούν επιτέλους σοβαρές αποφάσεις  οι οποίες θα εφαρμοστούν με εξωστρέφεια

– Υποχρεωτικότητα ασφάλισης σε κρίσιμους κλάδους όπως η αστική ευθύνη

 -Να ξεκινήσει μια καμπάνια προς όλες τις κατευθύνσεις και έμφαση  ασφαλιστικής παιδείας από τα σχολεία

 «Πολλές φορές οι ασφαλιστικές εταιρείες δεν φέρονται με σεβασμό απέναντι στον πελάτη, λειτουργούν με εμπορικούς όρους και όχι με κοινωνική ευθύνη. Αυτό πρέπει να αλλάξει», επισημαίνει μέλος του ΔΣ της ΕΑΕΕ.

 «Η Τράπεζα της Ελλάδος πρέπει να εντείνει τον εποπτικό της ρόλο και να θέτει κανόνες για τις αποζημιώσεις και την εξυπηρέτηση των ασφαλισμένων», αναφέρει στέλεχος της ασφαλιστικής αγοράς με γνώση των εποπτικών διαδικασιών.

Η Πολιτεία… μοιραίος απών

>  «Δεν υπάρχει καμία συνεκτική εθνική στρατηγική για την προώθηση της ιδιωτικής ασφάλισης ως συμπληρωματικού πυλώνα», δηλώνει ο Βασίλης Μουντάκης, Πρόεδρος της Επιτροπής Καταναλωτών του Επαγγελματικού Επιμελητηρίου Αθηνών (ΕΕΑ).

Μία ακόμη πληγή που απομακρύνει τον πολίτη από την ασφάλιση είναι οι υπέρογκες αυξήσεις των ασφαλίστρων υγείας. Μέσα σε λίγα μόλις χρόνια, χιλιάδες συμβόλαια έχουν επιβαρυνθεί με διψήφιες ετήσιες αυξήσεις που δεν εξηγούνται ούτε από τον πληθωρισμό ούτε από την ηλικιακή καμπύλη των ασφαλισμένων.

Από τη μία πλευρά, οι κακοί χειρισμοί της Ένωσης Ασφαλιστικών Εταιρειών που δεν υπερασπίζεται ουσιαστικά την ισορροπία στην αγορά, επιτρέποντας στρεβλώσεις, αδιαφάνεια και πολιτική «ό,τι θέλει η κάθε εταιρεία».

Από την άλλη, οι ιδιωτικές κλινικές, που σε πολλές περιπτώσεις χρεώνουν αυθαίρετα, χωρίς λογαριασμούς, χωρίς ελέγχους και με πολιτική τύπου «take it or leave it» απέναντι στις ασφαλιστικές και τους πελάτες τους.

Το αποτέλεσμα; Ο ασφαλισμένος πληρώνει ακριβά ένα σύστημα που – αντί να τον προστατεύει – τον εξοντώνει οικονομικά. Και όταν έρθει η ώρα της αποζημίωσης, συχνά βρίσκεται μπλεγμένος ανάμεσα σε παζάρια, καθυστερήσεις και ασάφειες.

 Αυτό απομακρύνει την κοινωνία από την έννοια της ασφάλισης και ενισχύει την καχυποψία. Η αγορά δεν χρειάζεται ούτε σιωπές ούτε φιέστες – χρειάζεται διαφάνεια, αυστηρή εποπτεία και θεσμική θωράκιση του ασφαλισμένου.

Ακόμα και η καθιερωμένη “Ημέρα Ιδιωτικής Ασφάλισης” (11 Νοεμβρίου) περνά αθόρυβα, με εκδηλώσεις που απευθύνονται μόνο σε στελέχη της αγοράς —κι όχι στους πολίτες που πραγματικά έχουν ανάγκη ενημέρωσης.

>  «Είναι κρίμα να γιορτάζουμε μεταξύ μας, ενώ ο ασφαλισμένος συνεχίζει να πιστεύει ότι “η ασφάλιση είναι χαμένα λεφτά”», τονίζει με πικρία ένας έμπειρος ΕΝΕΡΓΟΣ ΑΣΦΑΛΙΣΤΗΣ 

Ώρα για εθνική εγρήγορση

Η Ελλάδα χρειάζεται επειγόντως:

Σοβαρά φορολογικά κίνητρα

Αναβάθμιση της εποπτείας

Ασφαλιστική εκπαίδευση στα σχολεία

Διαφάνεια & αποκατάσταση εμπιστοσύνης

Υποχρεωτικότητα βασικών ασφαλίσεων

Ανοιχτό δημόσιο διάλογο για τον ρόλο της ιδιωτικής ασφάλισης

Στο διάλογο αυτό θα πρέπει να συμμετέχουν όλοι όσοι έχουν εμπλοκή με την ασφαλιστική βιομηχανία και σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να απουσιάσουν οι άνθρωποι της πρώτης γραμμής.

Το ρεπορτάζ επιμελήθηκε