FACEBOOKΑΝΤΡΑΣΑΣΦΑΛΙΣΗΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗΜΟΥΣΙΚΗΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΕΣΤΟΠΙΚΑ ΝΕΑΤΟΥΡΙΣΜΟΣΨΥΧΑΓΩΓΙΑ

Αφιέρωμα στο μεγάλο κρητικό Κώστα Μουντάκη και το χωριό του την ΑΛΦΑ

Γράφει ο Μουντάκης Βασίλης Ασφαλιστικός Πράκτορας

ΑΛΦΑ ΜΥΛΟΠΟΤΑΜΟΥ….
Ειναι ενα γραφικο χωριo κοντα στο Πέραμα με 350 κατοικους περιπου,πολυ κοντα στα χωρια Χανι,Αγγελιανα,Μαργαριτες…
.Στο δημοτικο διαμερισμα του χωριου μας ανηκουν κ τα χωρια σκορδιλο και καλλεργο δυο μικρα χωρια περιπου 50-κ 10 κατοικων αντίστοιχα !!Το χωριο μας αποτελειται απο 10 εκκλησιες, δημοτικο σχολειο,νηπιαγωγειο,βρεφονηπιακο σταθμο,γηπεδο,παιδικη χαρα,Πολιτιστικο συλλογο(οπου πραγματοπ…οιουνται διαφορες δραστηριοτητες οπως π.χ χορωδια)……Ως προστατη του χωριου εχουμε τον Αγιο Χαραλαμπο οπου καθε χρονο τον γιορταζουμε στις 10 Φεβρουαριου,συνηθως εχουμε πανηγυρι εκεινη τη μερα!!
Εδω γεννηθηκαν γνωστοι λυραρηδες οπως ο Κων/νος Μουντάκης,ο Ιωάννης Δανδολος,ο Δημητρης Καφφατος κ.α
ΠΕΤΡΑ ΑΛΦΑΣ Ή ΑΛΦΟΠΕΤΡΑ:
Από τα πολύ παλιά χρόνια η αλφόπετρα χρησιμοποιήθηκε από τους τεχνίτες – καλλιτέχνες της περιοχής, που με μοναδικά μεσάτο σφυρί και τη σμύλα. απέδιδαν πελέκια για σπίτια, καμπύλες για πόρτες, γωνιές και σταυρούς για τάφους, οικόσημα, σήματα, αγάλματα, σκαλίσματα διακόσμησης και τόσα άλλα καλλιτεχνήματα, που ήταν δυνατό να βάλει στο νου του ο κάθε καλλιτέχνης.
Όσον αφορά την ονομασία της, υπάρχει μια παράδοση που λέει πως πήρε το όνομα της από το χωριό Αλφα (πέτρα την Αλφάς).
Μια άλλη παράδοση ισχυρίζεται πως λεγότανε έτσι επειδή ο τεχνίτης μπορούσε εύκολα να αλφαδιάζει με την πέτρα αυτή στις οικοδομές του. Στη συνέχεια από την «αλφά-πέτρα» πήρε και το όνομα του το μικρό χωριό που ιδρύθηκε κοντά στα λατομεία της πέτρας αυτής, δηλ. η Αλφα.
  Η ΑΛΦΑ το χωριό του Μουντόκωστα
Ωστόσο η αλφόπετρα ήταν και παραμένει ένα θαυμάσιο λατομικό προϊόν. Όσον αφορά την ύπαρξη και λειτουργία της βιοτεχνικής μονάδας κοντά στο ωραίο χωριό της Αλφάς, είναι μια αλήθεια. Οποιοσδήποτε ενδιαφερόμενος είναι δυνατό να βρει στη μονάδα αυτή, προϊόντα χρήσιμα για να στολίσει το σπίτι του. Είναι όμως βέβαιο πως και ο όποιος απαιτητικός τεχνίτης, θα βρει εκεί υλικά για να διακοσμήσει κάθε του έργου, να ικανοποιήσει και τον πιο απαιτητικό εργοδότη του.
ΚΩΝ/ΝΟΣ ΜΟΥΝΤΑΚΗΣ….
Γεννήθηκε το 1926 στην Αλφά Μυλοποτάμου που είναι γνωστό απο την πέτρα του,την αλφόπετρα. Απ τις δημιουργικότερες μορφές. Θεωρείται ένας απο τους πιο ηχογραφημένους λυράρηδες της Κρήτης αφού έγραψε 300 τραγούδια.Με την λύρα του έγινε γνωστός σ όλη την Ελλάδα. Γύρισε όλο τον κόσμο όπου υπήρχαν Κρητικοί. Εκανε σπουδαίες συνεργασίες με κρητικούς αλλά και γενικότερα δημοτικούς καλλιτέχνες. Το μουσικό έργο της ζωής του αποτελεί ένα μεγάλο κομμάτι της κρητικής μουσικής. Η ευγενής άμιλλα του με τον Θανάση Σκορδαλό πήγε πολλά βήματα μπροστά την μουσική εξέλιξη του τόπου..
Ο θάνατος του Κώστα Μουντάκη, τον Γενάρη του 1991, δεν σηματοδοτεί παρά μόνο τη φυσική απουσία του μεγάλου δεξιοτέχνη και δάσκαλου, που εξακολουθεί να εμπνέει και να διδάσκει μέσα από τις ηχογραφήσεις και την υποδομή που δημιούργησε. Έργα ζωής όπως το δικό του δεν μπορεί να το σταματήσει ο θάνατος!
Πατώντας πάνω στο τίτλο ,μπορείτε να ακούσετε μεγάλες επιτυχίες του Μουντόκωστα..
Η  ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ ΓΡΆΦΕΙ ΓΙΑ ΤΟ κΏΣΤΑ ΜΟΥΝΤΑΚΗ

Ο Κώστας Μουντάκης (Αλφά Ρεθύμνης10 Φεβρουαρίου 1926 – Αθήνα31 Ιανουαρίου 1991) ήταν Έλληνας μουσικός. Θεωρείται μαζί με τους Νίκο ΞυλούρηΘανάση Σκορδαλό και Λεωνίδα Κλάδο ως ένας από τους πιο αντιπροσωπευτικούς λυράρηδες της Κρήτης.

Βιογραφία

Γεννήθηκε στις 10 Φεβρουαρίου του 1926 στο χωριό Αλφά του Ρεθύμνου (σήμερα υπάγεται στο δήμο Μυλοποτάμου του νομού Ρεθύμνης). Ήταν το μικρότερο από τα επτά παιδιά του μουσικού και χορευτή Νίκου Μουντάκη και της Καλλιόπης ενώ η καταγωγή της οικογένειάς του ήταν από τον Καλλικράτη Σφακίων[1]. Λίγο καιρό μετά τη γέννησή του έμεινε ορφανός από πατέρα. Λόγω των οικονομικών δυσκολιών που αντιμετώπιζε η οικογένειά του αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το σχολείο ενώ φοιτούσε στο ημιγυμνάσιο και να εργαστεί ως πλανόδιος μικροπωλητής[2]. Μεγαλώνοντας σε μουσικό περιβάλλον, ήρθε από νωρίς σε επαφή με την κρητική μουσική παράδοση και αναδείχτηκε από την εφηβική του ηλικία σε ικανό λυράρη[2].

Το 1948 κατατάχτηκε στη χωροφυλακή υπηρετώντας στα Χανιά, στα Σφακιά και στην Αθήνα ενώ το διάστημα 1950 – 1952 είχε αποσπαστεί στο ιδιαίτερο γραφείο του Σοφοκλή Βενιζέλου. Παραιτείται και εργάζεται στο εργοστάσιο Λιπασμάτων της Δραπετσώνας για 16 χρόνια.

Παράλληλα προσπαθεί να προωθήσει την κρητική μουσική μέσω της ραδιοφωνίας που είχε τη μεγάλη δύναμη στην προβολή της παραδοσιακής μουσικής κάτω από την επίβλεψη του Σίμωνα Καρά. Περνάει από την κριτική επιτροπή του τότε Ε.Ι.Ρ. (Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας) και μαζί με τον Βυζιργιάννη στο λαούτο αρχίζουν εκπομπές στο πρόγραμμα του Σίμωνα Καρά[3], προβάλλοντάς την κρητική μουσική.

Σε συνεργασία με τον Στέλιο Κουτσουρέλη, πραγματοποιούν το 1955 την πρώτη ηχογράφηση δίσκου 78 στροφών με τα τραγούδια «Ο Ζητιάνος» και η «Ρεθυμνιωτοπούλα». Στα επόμενα χρόνια πραγματοποιεί πλήθος δισκογραφικών εκδόσεων, με αποτέλεσμα να καθιερωθεί ως ο περισσότερο ηχογραφημένος λυράρης Κρητικής μουσικής. Δίσκοι και τραγούδια όπως: «Ένα ματσάκι γιασεμιά», «Αργαλειός», «Μυλωνάδες και μαζώχτρες», «Κρητικός γάμος», «Η Μάχη της Κρήτης- Κρητικά νακλιά», «Αναφορά στον Καζαντζάκη», είναι μόνο μερικά δείγματα της δουλειάς του.

Η φήμη του Μουντάκη εξαπλώθηκε σε όλη την Κρήτη και στους Έλληνες της διασποράς τους οποίους είχε επισκεφτεί πολλές φορές. Για πρώτη φορά πήγε στις ΗΠΑ το 1960 και το 1971 στον Καναδά, την Αυστραλία την Νότιο Αφρική και άλλες χώρες με παρουσία ομογενών.

Από το 1975 αναγκάζεται λόγω προβλημάτων υγείας να διακόψει την επαγγελματική του δραστηριότητα και παίζει μόνο σε επιλεγμένα γλέντια και εκδηλώσεις. Μέσα σε αυτό το διάστημα θεωρεί ως επιτακτική ανάγκη την παιδεία, δηλαδή τη μάθηση και τη διδασκαλία της κρητικής λύρας με την ίδρυση σχολών στις μεγαλύτερες πόλεις της Κρήτης. Επίσης συμπαραστέκεται στο Ινστιτούτο Μεσογειακών Σπουδών και γίνεται πολύτιμος συνεργάτης στα ερευνητικά προγράμματα εθνομουσικολογίας του Ινστιτούτου.

Η πρώτη σχολή λύρας ιδρύεται στο Ηράκλειο στο «Ωδείο Απόλλων», το 1979, μετά στο Ρέθυμνο (1980), τα Χανιά (1981), στον Άγιο Νικόλαο Λασιθίου (1983) και τέλος ιδρύει το «Ελληνικό Ωδείο» στην Αθήνα το 1985. Ο Κώστας Μουντάκης παλιότερα είχε αρχίσει μαθήματα και στην «Παγκρήτιο Ένωση». Απεβίωσε στις 31 Ιανουαρίου 1991 στην Αθήνα.

Το έργο και η συμβολή του Μουντάκη στην κρητική παραδοσιακή μουσική τυγχάνουν της καθολικής αναγνώρισης μουσικών και κριτικών (όπως ο μουσικός και τραγουδιστής Χρόνης Αηδονίδης, ο λογοτέχνης και κριτικός θεάτρου Κώστας Γεωργουσόπουλος, ο καθηγητής μουσικολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών Γεώργιος Αμαργιανάκης[4] κ.ά.) ενώ θεωρείται ως ένας από τους πιο εμπορικούς λυράρηδες[5].

Η σύζυγος του Μουντάκη, Κική, απεβίωσε στην Αθήνα την 30ή επέτειο του θανάτου του λυράρη, στις 31 Ιανουαρίου 2021.[6]

Η δισκογραφία του

  • 1966: Η Κρήτη τραγουδάει
  • 1966: Κρήτη μου Λεβεντομάνα
  • 1967: Κρητικός γάμος
  • 1970: Η μάχη της Κρήτης – Κρητικά νακλιά
  • 1971: Οι μεγάλες επιτυχίες του Κώστα Μουντάκη
  • 1972: Ο Κώστας Μουντάκης στα καινούργια του τραγούδια
  • 1973: Ελληνικά δημοτικά τραγούδια
  • 1974: Ξεφάντωμα
  • 1976: Αναφορά στον Καζαντζάκη
  • 1976: Original cretan mysic (Instrumental)
  • 1977: Ο μεγάλος Κρητικός
  • 1978: Οι μερακλήδες
  • 1981: Ο Πρωτομάστορας
  • 1982: Πρωτομάστορες
  • 1983: Η Κρητική αναγέννηση
  • 1984: Έτσι τραγουδάει η Κρήτη 1
  • 1985: Έτσι τραγουδάει η Κρήτη 2
  • 1988: Στον Ψηλορείτη θ΄ανέβω
  • 1991: Αφιέρωμα στον μεγάλο Κρητικό
  • 1992: Αφιέρωμα στον μεγάλο δάσκαλο’
  • 1994: Για πάντα
  • 1995: Αφιέρωμα
  • 1996: Τα ραδιοφωνικά
  • 1999: Cretan folk song and dances
  • 2002: Σπάνιες ζωντανές ηχογραφίσεις
  • 2006: Ριζίτικα
ΙΩΑΝΝΗΣ ΔΑΝΔΟΛΟΣ….ΛΥΡΑΡΗΣ 
Εγεννήθηκε το 1951 στην Αλφά Μυλοποτάμου (χωριό και του Κώστα Μουντάκη) όπου και τελείωσε το Δημοτικό. 
Από μικρός είχενε μανία με τη λύρα ο παππούς του είχενε μια λύρα που δεν είχεν ούτε χορδές κι ο Γιάννης τσή ʼβανε κάτι σύρματα πού ʼχενε βρει και την εκρέμανε σʼ ένα βουργιάλι σε μια χαρουπέ στη χαλέπα (εκεί έβλεπε τα πρόβατα). Έβλεπεν ο πατέρας του το βουργιάλι κι επονήρεψενε και μια στιγμή, στο χωριό, ακούει ο Γιάννης τη λύρα στο σπίτι (την έπαιζεν ο πατέρας του) κι ετρελάθηκε (από το φόβο ντου). Δεν του μάνισε αλλά δεν ήθελε να του πάρει λύρα.
Ενώ ήτονε φοβερά καλός μαθητής, δεν έδωκε στο Γυμνάσιο (τότε μπαίνανε μʼ εξετάσεις), γιατί ήθελε να μάθει λύρα. Όλο το καλοκαίρι έβλεπε πρόβατα ενούς χωριανού ντου κι έτσά εμάζεψενε λεφτά. υποσχέθηκε στον πατέρα του ότι θα δώσει στο Γυμνάσιο τον άλλο χρόνο έδωκε, πέρασε κι επήγε τρεις ημέρες. Μόνο, έκανε τον άρρωστο, πως πονούσε η κοιλιά ντου, και τόνε παίρνει η μάνα ντου να πάνε στο Ρέθεμνος στο γιατρό αυτός εβάστανε και τα λεφτά κι επήγε κι επήρε τη λύρα.
Μια φορά ετύχανε σʼ ένα πανηγύρι όπου έπαιζε ο Μουντάκης και του λένε: «είναι ʼπαέ ένα γ-κοπέλι χωριανό σου, να βγει να παίξει κι αυτό λιγάκι;». Κατεβαίνει ο Μουντάκης κι ανεβαίνει ο Γιάννης, που ξεκινά λέγοντας τη μαντινάδα: 
Όσοι δε με κατέχετε, μάθετε πώς με λένε, 
είμαι του Μούντη χωριανός, ο Δάνδολος που λένε. 
Πέθανε στις 27.12.1983 από την καρδιά ντου αφήνοντας δύο κόρες, την Ασπασία και την Ελευθερία
ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΟΥΝΤΑΚΗΣ 
Δημιουργός του  www.allgood.gr

Related Articles

Αφήστε μια απάντηση

Back to top button