Δημήτρης Μελισσανίδης στην παρουσίαση του βιβλίου “100 χρόνια ΑΕΚ, η Ιστορία μέσα από την εξέλιξη του γηπέδου”

“Ιερό προσκύνημα αποτελεί για όλους εμάς τους φίλους της ΑΕΚ το γήπεδο της ομάδας μας στη Νέα Φιλαδέλφεια. Είναι ο χώρος στον οποίο μας πήγαν για πρώτη φορά οι παππούδες μας, οι πατεράδες μας, οι φίλοι μας και νιώσαμε τη μαγεία αυτής της ομάδας.

Σε αυτά τα τσιμέντα όπου θαυμάσαμε, όρθιοι πολλές φορές και προσπαθώντας να αποκτήσουμε οπτική επαφή με τον αγωνιστικό χώρο, όλους τους μεγάλους παίκτες του παρελθόντος, εκεί που για πρώτη φορά είδα τον Κώστα Νεστορίδη να τρελαίνει συμπαίκτες και αντιπάλους, εκεί που καταλάβαμε ότι αυτή η ομάδα πρόκειται για κάτι το εντελώς ξεχωριστό, εκπροσωπεί κάτι πολύ μεγάλο!

Για κάθε ομάδα στον κόσμο το σπίτι της είναι το πιο σημαντικό συστατικό της λειτουργίας της. Για την ΑΕΚ, όμως, και το για το δικό της ιστορικό γίγνεσθαι πρόκειται για κάτι ακόμα πιο σημαντικό. Πρόκειται για το χώρο στον οποίο μια χούφτα άνθρωποι, ξεριζωμένοι βίαια από τις πατρογονικές τους εστίες, κατάφεραν να στεγάσουν και πάλι τα όνειρά τους και τις ελπίδες για μια καλύτερη ζωή.

Πότισαν με το αίμα και τον ιδρώτα τους τα χώματα της Νέας Φιλαδέλφειας, πάλεψαν με τα χέρια τους για να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις στέγασης της ομάδας, που ενσάρκωνε τις αξίες και τα ιδανικά τους και ακούμπησαν εκεί την ίδια τους τη ζωή, πριν καν αποκτήσουν στέγη οι ίδιοι.

Μέσα από τις πύλες αυτού του γηπέδου οι ιδρυτές μας επέστρεψαν στις δικές τους αλησμόνητες πατρίδες, μέσα από τις θύρες του νέου γηπέδου οι νέοι φίλαθλοι της ομάδας συναντούν και πάλι την ιστορία της. Το γήπεδο αυτό είναι φυλαχτό.

Είναι κληρονομιά. Είναι η ίδια η ιστορία. Είναι η ίδια η ΑΕΚ.

Δεν θα σταματήσω ποτέ να ευχαριστώ τον Θεό, που ήταν τόσο καλός μαζί μου και μου επέτρεψε να υλοποιήσουμε το μεγάλο σχέδιο της επιστροφής της ομάδας μας στη Νέα Φιλαδέλφεια. Δεν ήταν μία προσωπική εμμονή, δεν ήταν μία υπόσχεση που όφειλα να εκπληρώσω, δεν ήταν θέμα ματαιοδοξίας ή υστεροφημίας. Ηταν ένα βαρύ χρέος, μια ιστορική επιταγή.

Και χαίρομαι πραγματικά που κρατάω στα χέρια μου αυτή την έκδοση, που έχει γραφτεί από δύο ανθρώπους με τους οποίους συνεργάστηκα στην ΑΕΚ και εκτιμώ βαθιά και αναλύει εκτενώς και με ιστορικές λεπτομέρειες αυτό που από την πρώτη στιγμή λέγαμε, όσοι πιστέψαμε σε αυτόν τον μεγάλο στόχο: ότι η ΑΕΚ δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς το γήπεδό της στη Νέα Φιλαδέλφεια. Ότι η ΑΕΚ θα ήταν για πάντα ανοχύρωτη, χωρίς τα νέα τείχη της Αγιά Σοφιάς.

Γινόταν μεγάλη όσο ψήλωναν σιγά-σιγά και με τεράστιο κόπο πολλών ανθρώπων, που μπορεί και να έμειναν στη σκιά της ιστορίας, οι εξέδρες του γηπέδου της. Με απίστευτες θυσίες σε ένα γήπεδο που δεν το βρήκε έτοιμο, αλλά το δημιούργησε σκαλί – σκαλί σε καιρούς πολύ δύσκολους. Από την πρώτη μικρή κερκίδα, λίγο μετά τον πόλεμο, μέχρι τη σκεπαστή εξέδρα του Λουκά Μπάρλου.

Τους πήρε πολύ, αλλά αυτό το γήπεδο από την πρώτη στιγμή αντανακλούσε στην περηφάνεια και στο νοικοκυριό των προσφύγων. Θυσίασε πολλά η ΑΕΚ μέχρι αυτό το γήπεδο να αποτελέσει το καμάρι της και ένα από τα ωραιότερα γήπεδα στη χώρα. Και στις δύο περιπτώσεις το έχτισε μόνη της!

Και εμείς θυσιάσαμε πολλά και εμείς νιώσαμε κάποιες στιγμές ότι όλος ο κόσμος ήταν εναντίον μας, αλλά έπρεπε και πάλι να στεγάσουμε την ιστορία μας και να δημιουργήσουμε αντίστοιχα τις ισχυρές βάσεις για να πατήσει πάνω η ομάδα, για να συνδεθεί και πάλι με τις ρίζες της.

Είναι πραγματικά ανατριχιαστικές οι ταυτόσημες λεπτομέρειες του αγώνα για το γήπεδο της ΑΕΚ σε δύο εντελώς διαφορετικές εποχές. Και τότε και τώρα. Και είναι πραγματικά λυτρωτικό, που αποτυπώνονται σε αυτή την πολυτελή έκδοση, προκειμένου να αποτυπωθούν για πάντα στην ιστορία. Και να διδάσκουν σε όλους πόσο ταυτισμένη είναι η ιστορία αυτής της μεγάλης ομάδας με την εξέλιξη της δημιουργίας του γηπέδου της.

Το τότε και το τώρα φιλοξενούνται με ιστορική ακρίβεια στις σελίδες αυτής της έκδοσης. Καλώ όλους τους φίλους της ΑΕΚ να την απολαύσουν. Για να θυμηθούν οι παλιοί, για να διδάσκονται οι νεότεροι τι ακριβώς σημαίνει και τι αντανακλά κάθε σπιθαμή αυτού του γηπέδου.