ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΑΣΦΑΛΕΙΑΑΣΦΑΛΙΣΗΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑΕΠΙΧ/ΣΕΙΣκοινωνικάΟΙΚΟΝΟΜΙΑΠολιτική 
Η Ασφάλεια του Σπιτιού Δεν Είναι Πολυτέλεια — Είναι Ευθύνη
Όποιος αγαπά, προνοεί και... ασφαλίζει.!
του Βασίλη Μουντάκη
Τα τελευταία χρόνια, η Ελλάδα μετράει δεκάδες καταστροφές:
Καμένα σπίτια στην Πεντέλη, στην Εύβοια, στην Ρόδο ,στο Μάτι , στη Βαρυμπόμπη κ.α
Πλημμυρισμένες επιχειρήσεις στην Μάνδρα , στη Λάρισα , Καρδίτσα στον Βόλο κ.α
Κατεστραμμένα νοικοκυριά από σεισμούς, σε ολόκληρη τη χώρα.
Όλοι μιλούν για την κλιματική αλλαγή. Για το ότι «τα πράγματα αγρίεψαν».
Για το ότι το κράτος είναι απροετοίμαστο.
Και δεν έχουν άδικο.
Αλλά θα πω κάτι που μάλλον δεν βολεύει πολλούς:
> Το σπίτι σου, η επιχείρησή σου, η περιουσία σου — είναι πρώτα δική σου ευθύνη.
Όχι του δημάρχου. Όχι της Πυροσβεστικής. Όχι της Πολιτικής Προστασίας.
Εσύ την έχτισες. Εσύ ζεις μέσα. Εσύ έχεις την πρώτη υποχρέωση να την προστατέψεις.
Και όμως… η πλειοψηφία των Ελλήνων αδιαφορεί.
Δε φταίνε πάντα τα χρήματα.
Γιατί με 1 έως 2 ευρώ το τετραγωνικό το χρόνο μπορείς να έχεις ασφάλιση από φωτιά, σεισμό, πλημμύρα.
Λιγότερα από 50 λεπτά τη μέρα.
Όσο ένα κουλούρι. Ή ένα μπουκαλάκι νερό.
Για ένα σπίτι αξίας 150.000 ευρώ.
Την ίδια στιγμή:
Έχεις εφοδιαστεί με πλήθος ενημερώσεων και εργαλείων.
Ξέρεις ότι το κράτος δεν μπορεί πάντα να ανταποκριθεί όπως θα έπρεπε.
Και όμως… δεν ασφαλίζεις τη περιουσία σου
Αντί να μιλάμε ξεκάθαρα για τη λύση που λέγεται ασφάλιση περιουσίας,
την αποφεύγουμε σαν να είναι ταμπού.
> Λες και η ασφάλεια είναι πολυτέλεια.
Λες και το να προβλέπεις, σε κάνει μοιρολάτρη.
Λες και δεν είναι ευθύνη σου να προστατεύσεις το βιός σου.
Και όταν έρθει η καταστροφή;
Όλοι βγαίνουν στην τηλεόραση.
Μιλάνε για «εγκατάλειψη», «ολιγωρία», «ευθύνες του κράτους».
Και οι αποζημιώσεις…
Τις ζητάμε από το «κράτος».
Δηλαδή από όλους εμάς που έχουμε προνοήσει και πληρώνουμε τις ασφάλειές μας και τους φόρους μας
Ρωτάω ευθέως:
Γιατί εγώ που πλήρωσα, να καλύψω με τους φόρους μου εσένα που αδιαφόρησες;
Είναι σωστό , λογικό και δίκαιο?
Η ασφαλιστική συνείδηση είναι πολιτισμός
Στην Ευρώπη, τα ποσοστά ασφάλισης περιουσίας φτάνουν το 80%.
Στην Ελλάδα μετά βίας αγγίζουν το 20%.
Στην ίδια χώρα που τα ρέματα μπαζώνονται.
Που τα οικόπεδα μένουν γεμάτα ξερά χόρτα.
Που πετάμε γυαλιά, αποτσίγαρα και σκουπίδια σε δασικές περιοχές.
Μια σπίθα αρκεί. Μια βροχή. Ένας σεισμός.
.
Και το “δεν το περίμενα” γίνεται δεν έχω πού να μείνω.
Το “έλα μωρέ” γίνεται κλαίω για ό,τι έχασα.
—
Είναι ώρα για ευθύνη– Είναι δική μας δουλειά να καθαρίζουμε το οικόπεδό μας.
– Είναι δική μας δουλειά να μην πετάμε σκουπίδια σε δάση.
– Είναι δική μας δουλειά να ασφαλίσουμε την περιουσία μας και να προστατεύσουμε τη περιουσία μας
Η ασφάλιση δεν υποκαθιστά το κράτος.
Δεν απαλλάσσει κανέναν από τις ευθύνες του.
Αλλά είναι ασπίδα επιβίωσης.
Είναι πράξη ευθύνης.
Είναι ο μόνος τρόπος να μην βρεθείς αύριο στο δρόμο — περιμένοντας “τις αποζημιώσεις”.
Το σπίτι σου αξίζει προστασία — όχι ελπίδες.
Κάψε το “έλα μωρέ”. Ασφάλισε ό,τι έχτισες με κόπο.
Όποιος αγαπά, προνοεί. Και ασφαλίζει.
Βασίλης Μουντάκης
Ενεργός πολίτης
Ενεργός Ασφαλιστής
