Η ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΟΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΕΣ ΤΗΣ

Είναι ουσιώδες να συνειδητοποιήσουμε μέχρι ποίου σημείου, η Ασφάλεια έχει εισχωρήσει στην κοινωνική και οικονομική δομή του κόσμου.

 Μπορείτε να φανταστείτε τι θα συνέβαινε, εάν όλες οι Ασφάλειες ακυρώνονταν αύριο ; Ποιος θα δάνειζε χρήματα για την ανοικοδόμηση, εάν μια πυρκαγιά προξενούσε απώλεια του κεφαλαίου ; Ποιος θα κατασκεύαζε πλοία εάν υπήρχε τεράστια πιθανότητα απώλειας στην θάλασσα ; Ποιος θα έστελνε εμπορεύματα σε μακρινές αποστάσεις χιλιάδων χιλιομέτρων, την στιγμή που υπόκεινται σε τόσους κινδύνους κατά την μεταφορά ; Καμιά πίστωση δεν θα παρείχετο και ολόκληρος ο κόσμος θα βρισκόταν σε χαώδη κατάσταση.

 Ασφαλώς όμως, ολόκληρη η Ασφάλεια του κόσμου, δεν μπορεί να αντικαταστήσει μια ΖΩΗ. Εν τούτοις, η Ασφάλεια Ζωής, μπορεί να κάνει κάτι καλό, προσφέροντας στα εξαρτώμενα μέλη της ένα αδιάκοπο εισόδημα. Είναι γεγονός, ότι τα κέρδη της Ασφάλειας Ζωής, συχνά σχηματίζουν το μεγαλύτερο μέρος της περιουσίας του Θανόντος. Ρωτείστε στο άμεσο οικογενειακό, εργασιακό, φιλικό περιβάλλον σας, να σας πουν πόσες οικογένειες, πόσες επιχειρήσεις, δεν χρεοκόπησαν χάρη σε μια Ασφάλεια Ζωής .

 Σήμερα η Ασφάλεια Ζωής είναι ένας αξιοσημείωτος θεσμός. Μπορεί να εξεταστεί από δύο απόψεις. Αρχικά παρέχει προσωπική υπηρεσία στο άτομο και στην οικογένεια του. Παρέχει σιγουριά. Προνοεί για τα γεράματα. Προστατεύει την οικογένεια σε περίπτωση θανάτου ή και ολικής ανικανότητας του οικογενειάρχη, ο οποίος παύει τότε πλέον να την συντηρεί με την εργασία του. Προωθεί την εμπιστοσύνη, το θάρρος, την υπευθυνότητα, την αξιοπρέπεια, την αυτοπεποίθηση, την ανεξαρτησία και την οικονομία. Υπόσχεται, με την παροχή των απαραίτητων ειδών διατροφής και ανάπτυξης στα παιδιά, μια υγιή νέα γενιά. Αν και η Ασφάλεια Ζωής παρέχει πρώτα υπηρεσία στο άτομο, βαθμηδόν απέκτησε και ευρύτερη λειτουργία και κατέληξε να γίνει σημαντικό στοιχείο στην ευημερία του έθνους.

 Σήμερα υπάρχει τάση για ατομική και κοινωνική σιγουριά. Οι αρχές οι οποίες τώρα αναγνωρίζονται, σαν ουσιώδεις στο δημόσιο συμφέρον, είναι οι ίδιες εκείνες αρχές, υπέρ των οποίων συνηγορούν οι ασφαλιστές ζωής εδώ και πολλά χρόνια. Τα τεράστια ασφαλισμένα ποσά, τα οποία βρίσκονται τώρα εν ισχύ, ο μεγάλος αριθμός ατόμων και οικογενειών που προστατεύονται από αυτά και η ανυπολόγιστη αξία της Ασφάλειας Ζωής στην κοινωνία, είναι τα αποτελέσματα της πρωτοπόρας δουλειάς των Ασφαλιστικών Εταιριών και των Ασφαλιστών τους στον τομέα της εξάπλωσης των ωφελημάτων σε άνδρες και γυναίκες όλων των τάξεων, σε όλες τις χώρες. Θα μπορούσε να λεχθεί, ότι η Ασφάλεια Ζωής είναι ουσιώδης ως προς την πραγματοποίηση των πιο υψηλών ιδανικών μας. Όσο περισσότερο συνειδητοποιεί ο κόσμος να επωφεληθεί από τον θεσμό της Ασφάλειας Ζωής, τόσο λιγότερο πιεστικά θα γίνονται τα κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα. Ακόμη και τώρα αυτά τα προβλήματα αναφύονται κατά μεγάλο μέρος σε άτομα και οικογένειες, οι οποίες δεν απολαμβάνουν καθόλου τα πλεονεκτήματα της Ασφάλειας Ζωής, ή των οποίων η Ασφάλεια Ζωής είναι ανεπαρκής στις ευθύνες και τις θέσεις τους.

 Ποιος μπορεί να αρνηθεί τα οφέλη που παρέχονται σε εκατοντάδες παιδιά, των οποίων οι χήρες μητέρες έχουν την δυνατότητα, μέσω των κερδών από την Ασφάλεια Ζωής να μένουν στο σπίτι και να τους δίνουν την στοργική φροντίδα την οποία χρειάζονται ; Εάν αυτές οι μητέρες ήταν υποχρεωμένες να εργάζονται για να ζήσουν, θα έπρεπε να βρίσκονται μακριά από το σπίτι κατά την διάρκεια της ημέρας και ακόμη και τότε τα πενιχρά τους κέρδη ίσως θα έφθαναν να εξασφαλίσουν στις οικογένειες τους το ανάλογο βιοτικό επίπεδο. Με ένα επαρκές εισόδημα από την Ασφάλεια Ζωής, αποφεύγονται όλες αυτές οι δυσάρεστες επιπτώσεις. Πρέπει να γίνει δεκτό ότι, η Υγεία, ο χαρακτήρας και οι ικανότητες της νεώτερης γενιάς θα επηρεασθούν πολύ από τον τρόπο με τον οποίο η μητέρα είναι ικανή να φροντίζει για τα παιδιά της κατά την ανατροφή τους. Αυτό φυσικά εννοεί η εγκυκλοπαίδεια ….. όταν λέει ότι “ …………Τα αποτελέσματα της Ασφάλειας φαίνονται στις απροσμέτρητες δυνάμεις του χαρακτήρα, στις οποίες έχει οικοδομηθεί ο πολιτισμός μας” . Γι’ αυτό και μόνο τον λόγο, τουλάχιστον η Ασφάλεια Ζωής, έχει δικαίωμα για αναγνώριση σαν ισχυρή κοινωνική δύναμη.

 Μια άλλη σημαντική λειτουργία της Ασφάλειας Ζωής, διαφαίνεται στις εκατοντάδες των ηλικιωμένων ατόμων, τα οποία ζουν άνετα με το εισόδημα από την ασφάλεια, απολαμβάνοντας τα τελευταία χρόνια της ζωής τους όπως θα έπρεπε. Εάν αυτά τα άτομα στην ηλικία αυτή δεν είχαν το στήριγμα της δικής τους αποταμίευσης, το οποίο δημιουργήθηκε νωρίτερα με τον θεσμό της Ασφάλειας Ζωής, θα είχαν κατά πάσα πιθανότητα αποβεί κοινωνικό φορτίο. Εξ’ άλλου, όταν παίρνουν σύνταξη οι ηλικιωμένοι, αφήνουν ανοιχτές τις πόρτες για φιλόδοξους νέους ανθρώπους, οι οποίοι διαφορετικά θα πλήθαιναν τις τάξεις των δυσαρεστημένων.

 Από όποια άποψη και να το δούμε, η Ασφάλεια Ζωής είναι θεσμός, με τον οποίο μπορεί αξιοπρεπώς να ασχοληθεί κάθε συνετός άνθρωπος. Εξυπηρετεί το άτομο. Εξυπηρετεί την οικογένεια. Εξυπηρετεί την κοινωνία, το έθνος. Είναι μοναδικός σαν κοινωνική και οικονομική δύναμη. Γιατί λοιπόν να απορούμε, βλέποντας ασφαλιστές, οι οποίοι συνειδητοποιούν πλήρως τι προσφέρει η Ασφάλεια Ζωής στους ασφαλισμένους και τα μέλη της οικογενείας τους, να γίνονται σταυροφόροι του θεσμού αυτού ; πρέπει να δεχθούμε ότι το ανθρώπινο γένος οφείλει για την βελτίωση του πολλά στον θεσμό της Ασφάλειας Ζωής – και σε ατομικό, αλλά και σε ομαδικό πλάνο.

 Οι μεγάλες κοινωνικές αξίες της Ασφάλειας Ζωής πραγματοποιήθηκαν επειδή πολλά άτομα, αντιλαμβανόμενα τα προσωπικά και οικογενειακά της οφέλη, αγόρασαν συμβόλαια προστασίας ή αποταμίευσης. Οι ατομικές πωλήσεις γίνονται για προσωπικούς λόγους. Επομένως είναι ουσιώδες να εκτιμήσουμε, πως λειτουργεί η Ασφάλεια Ζωής, στην ζωή κάθε ατόμου. Το αρχικό πρόβλημα της ζωής είναι ο βιοπορισμός. Για τον μέσο άνθρωπο, το πρόβλημα αυτό αφορά όχι μόνο την δική του ζωή, αλλά και την ζωή όλων εκείνων που εξαρτώνται από αυτόν. Το βλέπει σαν καθημερινή αναγκαιότητα. Είναι η ευθύνη του να βρίσκει τροφή, ενδυμασία, στέγη, ιατρική περίθαλψη και να ικανοποιεί άλλες ανάγκες που έχει ο ίδιος και οι εξαρτώμενοι από αυτόν. Για να το πετύχει πρέπει, να κερδίζει χρήματα και να αποταμιεύσει ένα ορισμένο ποσό για το μέλλον. Το χρήμα διαδραματίζει σπουδαίο ρόλο στην σημερινή κοινωνία. Τα τρία τέταρτα του πληθυσμού συντηρούνται με μισθούς και ημερομίσθια. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν απολύτως τίποτα εκτός από το εισόδημα τους, το οποίο τους εξασφαλίζει το σήμερα και υπόσχεται να τους εξασφαλίσει το κοντινό μέλλον. Ακόμη και εκείνοι που ζουν στην ύπαιθρο, υπολογίζουν στο χρήμα σαν μέσο ικανοποίησης πολλών βιοτικών τους αναγκών. Αλλά και οι λίγοι εκείνοι, οι οποίοι επενδύουν τα χρήματα τους, τελούν στην ίδια εξάρτηση από τα κέρδη του κεφαλαίου τους, από το οποίο εφοδιάζονται για τις βιοτικές τους ανάγκες.

 Όλοι αυτοί οι άνθρωποι, οι μισθωτοί και οι άλλοι, βρίσκονται εκτεθειμένοι στον κίνδυνο να στερηθούν του εισοδήματος τους, το οποίο έχει μεγάλη σημασία για αυτούς και τα μέλη της οικογενείας τους, είτε λόγω πρόωρου θανάτου, είτε λόγω γηρατειών, ασθενείας, ανεργίας, απώλειας ή υποτίμησης του κεφαλαίου τους. Μια εγγύηση, ότι αρκετό χρήμα θα είναι πάντα έτοιμο να διατηρήσει το βιοτικό επίπεδο του ατόμου στο συνηθισμένο μέτρο ή κοντά σ’ αυτό, είναι αυτό που ο ασφαλιστικός κόσμος ονομάζει “σιγουριά” ή “ασφάλεια” .

 Σε κάθε σχέδιο που κάνει ο καθένας για την ζωή του, πρέπει να υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο πρόγραμμα σιγουριάς. Ένα σύστημα προσωπικής και οικογενειακής οικονομίας απαιτείται, πρέπει να συνδυάζει τρία πράγματα :

1. Να κανονίζει το σημερινό εισόδημα, έτσι ώστε το σημερινό διαθέσιμο χρήμα να μην εξαντλείται ολόκληρο, αλλά να αποταμιεύεται μια επαρκή αναλογία, η οποία να παρέχει τα μέσα βιοπορισμού και για το μέλλον.

2. Να κανονίζει αυτές τις αποταμιεύσει για το μέλλον, με τέτοιο τρόπο, ώστε όταν χρειαστούν, θα είναι δυνατόν να διατεθούν σε επαρκή ποσότητα.

3. Να κανονίζει αυτό το συνολικό αποταμιευτικό κεφάλαιο, έτσι ώστε να παρέχει το απαιτούμενο εισόδημα επί όσο χρονικό διάστημα χρειαστεί.

Ο τρίτος όρος χρειάζεται περαιτέρω εξήγηση. Το εισόδημα καταργείται από μια από τις δύο πηγές, από την εργασία ατόμων ή από την επένδυση χρημάτων. Όσο χρόνο μπορούν να εργάζονται, το αποτέλεσμα θα είναι, να αποκτούν εισόδημα. Όταν όμως ο εργαζόμενος αντιμετωπίζει το χτύπημα του πρόωρου θανάτου, των γηρατειών, της ασθένειας ή της ανεργίας, η επένδυση χρημάτων είναι τότε για αυτόν και την οικογένεια του, το μοναδικό μέσο συντήρησης. Η ικανή διαχείριση των χρημάτων που αποταμιεύτηκαν κατά τα χρόνια της δουλειάς, αντικαθιστά την “ικανότητα κέρδους”, με μια άλλη πηγή εισοδήματος.

 Το μέσο άτομο εν τούτοις, δεν βλέπει το πρόβλημα από αυτή την γενική σκοπιά. Λαμβάνει περισσότερο υπ’ όψη ορισμένα συγκεκριμένα προβλήματα, τα οποία πρέπει να αντιμετωπίσει αυτός και η οικογένεια του. Έχει, για παράδειγμα, ανάγκη ενός κατάλληλου εισοδήματος γηρατειών. Δεν έχει πιθανότητες να το αποκτήσει, μέχρις ότου βρει και υιοθετήσει κάποιο πρόγραμμα, το οποίο θα μπορέσει να απαντήσει ικανοποιητικά σε τρεις ερωτήσεις :

1. Πόσα θα έπρεπε να αποταμιεύει χρόνο με τον χρόνο, ώστε να είναι σίγουρος ότι εξασφαλίζει ένα επαρκές εισόδημα στην σύνταξη του ;

2. Που και πως θα επενδύσει τα χρήματα που αποταμιεύει ;

3. Ποια εγγύηση έχει ότι τα χρήματα που συγκεντρώνει, θα του επαρκούν όσο αυτός είναι ζωντανός ;

 Στενά συνδεδεμένο με το προσωπικό πρόβλημα, είναι και το πρόβλημα των οικογενειακών αναγκών. Φυσικά όλοι οι άνδρες επιθυμούν και ελπίζουν, ότι σε περίπτωση που η σύζυγος τους μείνει χήρα, θα έχει κάποιο εισόδημα για να συντηρεί το σπίτι και τα παιδιά. Επειδή όμως δεν ξέρει πότε θα πεθάνει, του είναι δύσκολο να προγραμματίσει αυτό το εισόδημα. Η δε πιθανότητα να πεθάνει πριν την πραγματοποίηση του προγράμματος του, περιπλέκει ακόμη περισσότερο το πρόβλημα του. Τρία ακόμη ερωτήματα αναφύονται :

1. Πόσα πρέπει να αποταμιεύει χρόνο με τον χρόνο, για να παρέχει στα μέλη της οικογενείας του, τα μέσα προς το ζην, εάν πεθάνει ;

2. Που θα επενδύσει τα χρήματα που αποταμιεύει γι’ αυτό τον σκοπό ;

3. Ποια εγγύηση έχει ότι τα χρήματα που θα συγκεντρωθούν, θα ικανοποιούν τις ανάγκες των μελών της οικογενείας του, επί όσο καιρό υπάρχουν αυτές ;

 Κατά μέσο όρο το άτομο δεν έχει την δυνατότητα να ανταποκριθεί σε όλες αυτές τις ανάγκες μόνο του. Κανένα είδος οικονομικού οργανισμού εκτός από μια Ασφαλιστική Εταιρία, δεν μπορεί να προσφέρει μια τόσο εγγυημένη οικονομική υπηρεσία. Η Ασφάλεια Ζωής είναι η μόνη συστηματική και οργανωμένη μέθοδος οριστικής σύνδεσης μιας σημερινής χρηματικής αξίας με μελλοντικές ευθύνες και προθέσεις. Το συμβόλαιο θέτει σε κίνηση, το πρόγραμμα λειτουργίας και καθορίζει την απαιτούμενη ετήσια εισφορά, εγγυάται την συμπλήρωση του κεφαλαίου κατά τον θάνατο, ή κατά μια δεδομένη ημερομηνία λήξης και εγγυάται ένα εισόδημα ανάλογο προς το κεφάλαιο, όταν το εισόδημα είναι απαιτητό. Από κάθε άποψη, αυτή είναι η πραγματική διαχείριση των χρημάτων, η απαραίτητη για την σωστή επίλυση των παρόντων προσωπικών και οικογενειακών προβλημάτων.

 Τώρα φθάνουμε σε ένα σπουδαίο σημείο, όσον αφορά την ασφάλεια ζωής σαν αποταμιευτικό σύστημα. Εάν θέλετε να απολαύσετε μια κρουαζιέρα ή ένα ταξίδι και για τον σκοπό αυτό αποταμιεύετε σε μια τράπεζα, ώστε να συγκεντρωθεί το απαιτούμενο ποσό, δεν θεωρείται το ποσό αυτό σαν “κόστος” για σας. Αντιλαμβάνεστε, ότι στην πραγματικότητα το ταξίδι είναι που κοστίζει. Το ίδιο συμβαίνει και με την Ασφάλεια Ζωής. Όταν είναι σε ισχύ, μέχρις ότου να γίνει απαίτηση ή λήξη, δεν κοστίζει χρήματα. Εκείνα που κοστίζουν είναι, η κατάσταση που εμφανίζεται, ή η ανάγκη που προκύπτει και για τα οποία, το συμβόλαιο είναι απαραίτητο. Οτιδήποτε ασφάλιστρο καταβάλλεται, είναι απλώς μια δόση, που πρέπει να πληρωθεί, έναντι του κόστους κάποιας υποχρέωσης, ή επιθυμίας, η οποία πρέπει κάποτε να εκπληρωθεί. Το άτομο το οποίο θεωρεί το ασφάλιστρο σαν έξοδο, δεν εκτιμά την πραγματική υπηρεσία που εκτελεί η ασφάλεια του. Η Ασφάλεια Ζωής λύνει οικονομικές δυσκολίες – δεν τις δημιουργεί. Τα προβλήματα και οι δυσκολίες υπάρχουν ήδη στην ζωή ενός ανθρώπου – τα έχει γεννήσει η ίδια η ζωή. Η Ασφάλεια Ζωής είναι μια λύση, μια βοήθεια, όχι ένα πρόσθετο φορτίο. Για να συμπληρωθεί η σύγκριση, ας πούμε ότι είναι το ταξίδι δια μέσου της ζωής, εκείνο που κοστίζει. Η Ασφάλεια Ζωής είναι το πλοίο που μας φέρνει στο λιμάνι.

 Μέχρις ότου ένα άτομο έλθει αντιμέτωπο με τις προσωπικές και οικογενειακές του ευθύνες και βρεθεί στην ανάγκη να αναλογισθεί σοβαρά ποιες είναι και πως μπορούν να αντιμετωπιστούν, μόνο τότε συνειδητοποιεί το αληθινό τους μέγεθος. Δουλειά του ασφαλιστή είναι να περιγράψει σε γενικές γραμμές, αυτά τα προβλήματα, να τα κατεβάσει από την σφαίρα της μακρινής πιθανότητας και να τον κάνει να έλθει πρόσωπο με πρόσωπο με αυτά. Ο ασφαλιστής προσπαθεί να δείξει πόσο αναπόφευκτα είναι και ότι από στιγμή σε στιγμή, μπορούν να μεταβληθούν από μελλοντικά προβλήματα σε παρούσες δυσκολίες. Μόλις αυτό το πράγμα γίνει αντιληπτό, γίνεται εμφανής και η ανάγκη για μια λύση. Αναγνώριση του γεγονότος ότι, οποιοδήποτε προσωπικό πρόγραμμα, που αντιμετωπίζει οικονομικά αυτά τα προβλήματα, μπορεί να αποδειχθεί ανεπαρκές, σημαίνει ότι η Ασφάλεια Ζωής, πρέπει να γίνει αποδεκτή, σαν η καλύτερη διαθέσιμη λύση.