Πώς θα γλιτώσουμε από τα παρκαρισμένα αμάξια πάνω στα πεζοδρόμια

Οι τρόποι που υπάρχουν ώστε να μπορείς να “αδειάσεις” τα πεζοδρόμια από τα οχήματα που τα στερούν από πεζούς, ΑμεΑ και καροτσάκια με μωρά.

Έχεις τρεις ώρες στη διάθεση σου;

Τότε έχεις και ελπίδα να δεις άδεια τα πεζοδρόμια της γειτονιάς σου. Χωρίς αυτοκίνητα παρκαρισμένα παντού πάνω σε αυτά.

Και να πεις ότι δεν βοηθάει η λέξη να καταλάβεις ποιος είναι ο προορισμός αυτών των ‘κατασκευών’; Παρ’ όλα αυτά, τα καταχρώνται οδηγοί αυτοκινήτων, με επωδό το ‘δεν βρίσκω πουθενά να παρκάρω’ και επιμύθιο ‘και πού να το βάλω;’.

Ο άνθρωπος που κάνει αυτήν την πράξη και την ερώτηση θα συνεχίσει να ζει τη ζωή του με το συγκεκριμένο μενταλιτέ. Δηλαδή, με ένα και μοναδικό ενδιαφέρον: τον εαυτό του.

Ας μη σε βάλει στο παιχνίδι του. Δεν υπάρχει ο παραμικρός λόγος να ενδιαφερθείς για το πρόβλημα του, πολύ περισσότερο από την στιγμή που ξεκάθαρα δεν δίνει δεκάρα για το δικό σου.

Μη χάσεις λοιπόν, την ώρα και την ενέργεια σου σε διαπληκτισμούς που δεν θα οδηγήσουν πουθενά.

Για να δεις κλήσεις σε παρκαρισμένα οχήματα πάνω σε πεζοδρόμιο, πρέπει να κάνεις καταγγελία στο 100 και να περιμένεις να έλθει το περιπολικό.

Μένω κοντά σε σχολεία. Γεγονός που σημαίνει ότι κάθε πρωί γίνεται ένας μικρός χαμός από γονείς που αφήνουν τα παιδιά τους.

Από ό,τι έβλεπα καθημερινά επί μήνες (τώρα ξυπνάω μια ώρα νωρίτερα για να γλιτώσω τις συγκινήσεις) οι περισσότεροι, αν μπορούσαν θα έμπαιναν με το αυτοκίνητο στον προαύλιο χώρο για να αφήσουν εκεί το βλαστάρι τους.

Ούτε σκέψη να παρκάρουν λίγο πιο μακριά και να περπατήσουν.

Ξέρω.

Βιάζονται να πάνε στις δουλειές τους και τρέχουν αλαφιασμένοι.

Νot my problem.

Ούτε όσων έχουν καροτσάκια με μωρά, μηδέ όσων μετακινούνται με αμαξίδια και την ίδια ώρα δεν μπορούν να κινηθούν στους δρόμους που γίνεται πανζουρλισμός, με αλλόφρονες οδηγούς να μην νοιάζονται για ό,τι υπάρχει γύρω τους.

Ας ξυπνήσουν νωρίτερα.

Στις σχετικές επισημάνσεις «μην παρκάρετε εδώ, κλείνετε τη διέλευση» (συνήθως τις έκανα ήρεμα γιατί καταλαβαίνεις με τι έχεις να κάνεις, μόλις δει πού και πώς έχει παρκάρει κάποιος) έχω ακούσει πολλά.

Θυμάμαι περισσότερο με διασκέδασε το ‘μα έχω δυο παιδιά’ γυναίκας που είχε καταφέρει να κλείσει όλο το -μοναδικό- πεζοδρόμιο (βοήθησε ένας κάδος που υπήρχε στο σημείο).

Σχολίασα «δεν τα κάναμε μαζί».

Είδα το στόμα της να ανοίγει, ήχο δεν άκουσα. Μάλλον πίστευε πως θα τη βρίσω και ‘χάθηκε’ στην αναντιστοιχία σκέψης και πραγματικότητας. Χρειάστηκε κάποια δευτερόλεπτα για να ‘επανέλθει’ το σύστημα, να μπει στο αυτοκίνητο της για να απελευθερώσει τη διαδρομή μου και όλων των άλλων πεζών.

Αν λύθηκε το πρόβλημα;

Όχι.

Αν σκέφτηκα να πάρω την τροχαία;

Ήταν η 100η φορά.

Τελικά, αποφάσισα να ξυπνάω πιο νωρίς.

Την ημέρα που έπεσε στο ‘τείχος’ που είχαν δημιουργήσει οδηγοί, παρκάροντας σε δυο σειρές στη μέση ενός ‘ανοίγματος’ δρόμου που υπάρχει μεταξύ ενός μικρού πάρκου και ενός πεζοδρομίου (στην Κακαβάκη, στο Νέο Κόσμο -κοντά στο παρκάκι της Κράτητος αν έχετε υπ’ όψιν), ‘έσπασα’ και κάλεσα την τροχαία.

Έτσι έμαθα πως ο ‘προορισμός’ μου είναι το 100.

Όπως άρχισα να δίνω τα στοιχεία μου και να μεταφέρω τα δεδομένα (για παν ενδεχόμενο είχα εξασφαλίσει και φωτογραφίες) διαπίστωσα ότι θα χρειαστώ τουλάχιστον μισή με μια ώρα για να δω περιπολικό να έρχεται και να κόβει κλήσεις.

Αν δεν είσαι εκεί -στο σημείο της καταγγελίας- μην είσαι βέβαιος/βεβαία πως θα γίνει κάτι. Και ο μόνος τρόπος να το τσεκάρεις είναι να πας στο κέντρο και να κάνεις αίτηση ενημέρωσης της έκβασης της καταγγελίας σου.

Καλή τύχη με αυτό.

Επιμέλεια του άρθρου

Ο ”Επαναστάτης ”

Πηγή: https://www.news247.gr