Όχι, κύριοι, το πρόβλημα δεν είναι ο διαμεσολαβητής — είναι το ”παραμύθι” σας που κατέρρευσε

Τις τελευταίες ημέρες κυκλοφορεί ένα «καθόλου τυχαίο» άρθρο που προσπαθεί να μας
πείσει πως η μεγάλη πληγή της ιδιωτικής ασφάλισης υγείας είναι… η προμήθεια του
διαμεσολαβητή. Ναι, καλά διαβάσατε. Σύμφωνα με αυτή τη σουρεαλιστική αφήγηση, η
σταθερή εδώ και 20 χρόνια προμήθεια είναι ξαφνικά το πρόβλημα που ρημάζει τα
πορτοφόλια των ασφαλισμένων.

Το ανέκδοτο της χρονιάς.
Αναρωτιέται λοιπόν ο κάθε σκεπτόμενος πολίτης:
Τι άλλαξε ξαφνικά; Ποιος έδωσε γραμμή να στοχοποιηθεί ο ασφαλιστής;

Γιατί άραγε δεν λένε κουβέντα οι ασφαλιστικές για το “δικαίωμα συμβολαίου” που
χρεώνουν έξτρα στον πελάτη σαν να αγοράζει τσάντα Louis Vuitton; Γιατί δεν εξηγούν στον
καταναλωτή ότι οι αυξήσεις 20% – 40% κάθε χρόνο δεν έχουν καμία σχέση με τον
διαμεσολαβητή αλλά με τις υπέρογκες, ανεξέλεγκτες χρεώσεις των ιδιωτικών
νοσοκομείων και τις όχι και τόσο πετυχημένες “συμφωνίες” που υπογράφουν πίσω από
κλειστές πόρτες;

Μήπως τελικά αυτό που βλέπουμε είναι μια καλά μεθοδευμένη προσπάθεια να
αποπροσανατολιστεί ο καταναλωτής; Να ρίξουμε στάχτη στα μάτια του πελάτη και να του
πούμε: “Φταίει ο ασφαλιστής που σου κόστισε 300 ευρώ παραπάνω φέτος το πρόγραμμα”,
κι ας έδωσε το νοσοκομείο 5.000 ευρώ τιμολόγιο για μια απλή μαγνητική. Ε, όχι. Δεν τρώμε
κουτόχορτο.

Η αλήθεια πονάει:
 Οι ασφαλιστικές μετακυλούν την αποτυχία των διαπραγματεύσεών τους στις
πλάτες του ασφαλισμένου.
 Οι αυξήσεις γίνονται με το έτσι θέλω, χωρίς έλεγχο, χωρίς φρένο.
 Ο διαμεσολαβητής —ο μόνος που βλέπει κατάματα τον πελάτη— έχει μείνει με την
ίδια προμήθεια από το 2002, όταν το ευρώ είχε άλλη αξία και οι ανάγκες της
αγοράς ήταν εντελώς διαφορετικές.
Και τώρα, αυτός ο επαγγελματίας που:
 Σου εξηγεί το συμβόλαιό σου με υπομονή,
 Σε καθοδηγεί σε μια νοσηλεία με ηρεμία,
 Αναλαμβάνει όλο το after-sales service (ακόμα και όταν η εταιρεία κάνει… την
πάπια),
βαφτίζεται “το πρόβλημα”.

Όχι, κύριοι. Ο ΑΣΦΑΛΙΣΤΗΣ είναι προστιθέμενη αξία. Παράγει κέρδος και σώζει τη σχέση
του καταναλωτή με το προϊόν. Χωρίς αυτόν, το σύστημα δεν θα λειτουργούσε, εκτός αν
σκοπεύετε να βάλετε AI να απαντά στα τηλέφωνα και bots να κάνουν διακανονισμό
νοσηλείας.
Το πρόβλημα, λοιπόν, δεν είναι ο άνθρωπος που στηρίζει την αγορά επί δεκαετίες, αλλά
οι τιμολογιακές πολιτικές και οι δίκες σας απαιτήσεις για υπέρογκη κερδοφορία που έχουν
ξεφύγει από κάθε έλεγχο.

Αν θέλετε να κάνετε κάτι πραγματικά χρήσιμο, πιέστε τα νοσοκομεία,
επαναδιαπραγματευτείτε με διαφάνεια, περιορίστε τα αδιαφανή “δικαιώματα
συμβολαίων” και αφήστε ήσυχο αυτόν που κρατά ακόμα την εμπιστοσύνη του πελάτη
ζωντανή.
Αλέξανδρος Βοργίας