Ένα άρθρο που με άγγιξε και θέλω να το μοιραστώ μαζί σας. Εύχομαι όλες και όλοι να βρούμε τον άνθρωπο μας.
Βίβιαν Γιαννίτση pgiannitsi@gmail.com
Όταν θα ‘ναι ο άνθρωπός σου, θα το νιώσεις..
Βιαζόμαστε να πούμε “ο άνθρωπός μας”.
Βιαζόμαστε να μπούμε σε μια οποιαδήποτε σχέση απελπιστικά για να καλύψουμε την θέση στο μαξιλάρι και καπάκι, όταν η θέση στο μαξιλάρι ψιλοεδραιωθεί, να καλύψουμε και την θέση στο προφίλ.
Ύστερα, αγαπάμε, δίνουμε την καρδιά μας ολόκληρη, σε ανθρώπους, που τελικά…
φάνηκαν λίγοι.
Σε παρτάκηδες, ναρκισσιστές, χειραγωγούς διαφόρων και ποικίλων καταστάσεων.
Άλλος να προσβλέπει σε χρήματα, άλλος σε συναισθηματική ασφάλεια, άλλος να δείξει και να δειχτεί μέσα από σένα, και εμείς εκεί! Να ονομάζουμε αυτούς τους ανθρώπους, ανθρώπους μας.
Άνθρωπός μας, δεν είναι ούτε εκείνος που κάναμε το καλύτερο, το ρομαντικότερο σεξ,
ούτε εκείνος που μας χάρισε τα ακριβότερα δώρα, ούτε εκείνος που μας πήγε ταξίδι,
ούτε εκείνος που μας σύστησε στους φίλους και την οικογένειά του, ούτε καν, εκείνος ο μεγάλος έρωτας της ζωής μας.
Γιατί πολύ απλά, για να είσαι ο άνθρωπος του άλλου..
Πρέπει να νοιάζεσαι.
Πρέπει να είσαι εκεί με την παρουσία σου, χωρίς να στο ζητήσει ο άλλος.
Ο άνθρωπός σου μάτια μου, μην γελιέσαι, πονάει όταν πονάς, γελάει όταν γελάς και κύρια, κάνει ό,τι μπορεί για να γελάς.
Ίσως να μην είναι τέλειος..
όπως τόσοι προσποιήθηκαν ότι είναι για να σε πείσουν και να σε ρίξουν..
Ίσως να μην σου τάξει τρελά πράγματα όπως τόσοι έταξαν και μείνανε στα λόγια.
Μα ο άνθρωπός σου θα είναι γεμάτος πράξεις συνοδευόμενων των λόγων του που τιμά. Ο άνθρωπός μας, είναι εκείνος που μένει και επιμένει, που μας αντέχει πιο πολύ και από τους εαυτούς μας, που δεν θα μείνει στο αχτένιστο μαλλί, το ασιδέρωτο μέτωπο, την γκράντε εμφάνιση..
Θα μείνει στο χέρι σου μέσα στο δικό του, στην ηρεμία που του δίνει η παρουσία σου,
στο πόσο λάμπει το πρόσωπό σου από ηρεμία και ευτυχία, στην αγκαλιά σου που είναι καθαρά πηγή ζωής, στο χαμόγελό σου που όσο περισσότερο χαμογελάς, τόσο σε ερωτεύεται και στο μαζί.
Σ’ αυτό το γαμημένο το μαζί, σε καλά και άσχημα που πάντα θα σας βγάζει πιο ψηλά και πιο δυνατά,
αφού αυτό το μαζί είναι καθάριο.
Χωρίς επάρσεις, χωρίς εγωισμούς, χωρίς κριτικές, χωρίς ανταγωνισμούς.
Γιατί μ’ αυτόν τον άνθρωπο δεν υπάρχουν μυστικά, ούτε ντροπή.
Μόνο ευαλωτότητα και νιώθεις εντάξει να σε δει να κλαις, να σε δει αδύναμο γιατί απλά αυτός…δεν θα το εκμεταλλευτεί.
Δεν θα το χρησιμοποιήσει εναντίον σου.
Αντίθετα, αυτήν την αδυναμία θα την αγαπήσει γιατί έχει δει το πιο δικό σου κομμάτι και τον τιμά αυτό.
Το αγαπά.
Γιατί για αυτόν τον άνθρωπο, είσαι ο λόγος που και εκείνος είναι καλά. Τόσο απλά.
Προσοχή στις απομιμήσεις λοιπόν και στις γρήγορες και απελπισμένες κινήσεις.
Και πριν βιαστείς να πεις πως δεν υπάρχει…
Σου λέω πως ναι.
Υπάρχει.
Μα πρώτα, πρέπει, επιβάλλεται (!) να βρεις εσένα. Να αγαπήσεις εσένα. Να φροντίσεις εσένα. Ταπεινά. Δεν είναι εγωισμός να σ’ αγαπάς.
Δεν είναι εγωισμός να επιλέγεις το καλύτερο για σένα.
Και ύστερα, να έχεις υπομονή, να περιμένεις.
Ίσως πάρει καιρό, μα θα φανεί.
Και θα το καταλάβεις, θα το νιώσεις.
Θα δεις.
Φύλλιδα Γκούστη
