Έρχονται μεγάλες αυξήσεις στα ισόβια ασφαλιστήρια Ζωής και Υγείας στα κερδοσκοπικά νοσοκομεία στην Ελλάδα

Φουσκωμένους λογαριασμούς στα ασφάλιστρα υγείας θα λάβουν με το νέο έτος οι ασφαλισμένοι, κυρίως όσοι έχουν ισόβια ασφαλιστήρια συμβόλαια ζωής και υγείας.
Η ιδιωτική ασφάλιση δουλεύει καλά στο εξωτερικό διότι και μόνο διαφέρει το σύστημα που συνεργάζονται με τα ιδιωτικά νοσοκομεία και το κράτος.
Μη κερδοσκοπικά ιδιωτικά νοσοκομεία σε Ολλανδία, Γερμανία.

Κερδοσκοπικά στην Ελλάδα

Η λευκή επιταγή

Το δώρο που έδωσε η κυβέρνηση στις ασφαλιστικές με τον Νέο Δείκτη Υπολογισμού Ασφαλίσεων Υγείας αφήνει τις ασφαλιστικές ελεύθερες να αποφασίσουν για τις αυξήσεις τονίζει στο ΒΝ υψηλόβαθμο στέλεχος της ασφαλιστικής αγοράς με πολλά χρόνια εμπειρίας σε μεγάλη ασφαλιστική. Προσθέτει, πως το ότι η κυβέρνηση με το νέο Δείκτη δεν ελέγχει τα νοσοκομεία και τις ασφαλιστικές, οι ασφαλιστικές αυτομάτως νομιμοποιούνται στο κάνουν πολύ μεγάλες αυξήσεις στα ισόβια κυρίως τα πολύ παλαιά συμβόλαια ασφαλισμένους μεγάλης ηλικίας. Αλλά και τα νοσοκομεία να συνεχίσουν να κάνουν ότι θέλουν.

Περιθώρια κέρδους στα συμβόλαια Ζωής

Αναφερόμενος στα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο κλάδος υγείας και ζωής με τις διαγραφές συμβολαίων, καθώς και τις μειώσεις των καλύψεων λόγω μεγάλων αυξήσεων στα ασφάλιστρα αποσαφηνίζει ότι ‘δεν ενδιαφέρει και τόσο τις ασφαλιστικές στο να κρατήσουν τα συμβόλαια στα χαρτοφυλάκια τους, όσο το να γράφουν κέρδη’, προσθέτοντας ότι ήδη έχουν καλά περιθώρια κέρδους από τα ασφαλιστήρια ζωής, εξαιρουμένων της υγείας.
Αν η κυβέρνηση δεν υποχρεώσει την εφαρμογή των ΚΕΝ το κόστος στην υγείας δεν ελέγχεται

Εξηγεί ότι το κόστος στην υγεία θα μπορούσε να ελεγχθεί υπό την αίρεση ότι τα ιδιωτικά νοσοκομεία θα εφάρμοζαν τα  ΚΕΝ (DRGs). Βεβαιώνει ότι η εφαρμογή των  DRGs πάνε για το 2027, αμφισβητώντας ανοικτά  τις δηλώσεις του υπουργού Άδωνι Γεωργιάδη ότι τα DRGs θα εφαρμοστούν το 2026. Τέλος συμπληρώνει ότι κάποια ιδιωτικά νοσοκομεία όπως το Ιατρικό Κέντρο δεν έχουν ψηφιοποιήσει τις υπηρεσίες πράγμα που καθιστά αδύνατη την εφαρμογή τους.

Πώς γίνεται η τιμολόγηση στα ιδιωτικά ασφάλιστρα

Σύμφωνα με την Πανελλήνια Ενωση Καταναλωτών Ασφαλιστικών Προϊόντων η τιμολόγηση των ιδιωτικών ασφαλίστρων υγείας κυρίως γίνεται με:
–           Τιμολόγηση βάσει Κινδύνου, όπου το ασφάλιστρο βασίζεται στον ατομικό κίνδυνο του ασφαλισμένου. Παράγοντες όπως η ηλικία, το φύλο, το ιατρικό ιστορικό και ο τρόπος ζωής καθορίζουν το κόστος. Αυτό το μοντέλο ακολουθούν η Ελλάδα, η Γερμανία και η Γαλλία. Το αποτέλεσμα είναι χαμηλότερα ασφάλιστρα για νέους και υγιείς, αλλά πολύ υψηλότερα, συχνά απαγορευτικά, για τους ηλικιωμένους ή τα άτομα με προϋπάρχουσες παθήσεις.
–          Αλληλέγγυα Τιμολόγηση βάσει της αρχής της κοινωνικής αλληλεγγύης. Η αρχή αυτή εφαρμόζεται  στην Ιρλανδία και την Ολλανδία, καθώς και την Ελβετία. Όλοι οι ασφαλισμένοι σε ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα πληρώνουν το ίδιο ασφάλιστρο, ανεξάρτητα από την ηλικία, το φύλο ή την κατάσταση της υγείας τους. Αυτό το σύστημα αποτρέπει τις ασφαλιστικές εταιρείες από το να επιλέγουν μόνο “καλούς” κινδύνους και εξασφαλίζει την πρόσβαση στην ασφάλιση για όλους.

Συστήματα Υγείας σε Γερμανία, Ολλανδία, Ελλάδα

Στη Γερμανία το 33% των ιδιωτικών νοσοκομείων είναι μη κερδοσκοπικά.
Δομή Νοσοκομείων: Μικτό σύστημα με ισχυρή παρουσία μη κερδοσκοπικών φορέων. Περίπου 50% των κλινών είναι σε δημόσια νοσοκομεία, 33% σε ιδιωτικά μη-κερδοσκοπικά και μόλις 17% σε ιδιωτικά κερδοσκοπικά.
Έλεγχος Κόστους: Υποχρεωτικό σύστημα G-DRG (German Diagnosis-Related Groups) από το 2004 για ΟΛΑ τα νοσοκομεία (δημόσια και ιδιωτικά). Οι τιμές δεν είναι ελεύθερες αλλά διαπραγματεύονται κεντρικά μεταξύ των ομοσπονδιών των ασφαλιστικών ταμείων και της ομοσπονδίας των νοσοκομείων.
Συμμετοχή Καταναλωτών: Υπάρχει το Federal Joint Committee (G-BA), το ανώτατο όργανο λήψης αποφάσεων. Ενώ οι εκπρόσωποι των ασθενών συμμετέχουν στις συζητήσεις, έχουν μόνο συμβουλευτικό ρόλο και δεν έχουν δικαίωμα ψήφου.
Συμπέρασμα: Η Γερμανία ελέγχει αυστηρά το κόστος στην πηγή του μέσω ενός καθολικού συστήματος DRG και κεντρικών διαπραγματεύσεων τιμών, περιορίζοντας την ελευθερία των παρόχων να ορίζουν τις χρεώσεις τους.
Ολλανδία – ιδιωτικά μη κερδοσκοπικά νοσοκομεία

Η Ολλανδία παρουσιάζει ένα μοναδικό μοντέλο που βασίζεται στον “διαχειριζόμενο ανταγωνισμό” και την αρχή της αλληλέγγυας τιμολόγησης.
Δομή Νοσοκομείων: Σχεδόν 100% ιδιωτικά, μη-κερδοσκοπικά ιδρύματα. Δεν υπάρχουν δημόσια νοσοκομεία, αλλά τα ιδιωτικά λειτουργούν με κοινωνικό σκοπό και απαγορεύεται η διανομή κερδών σε μετόχους.
Έλεγχος Κόστους: Υβριδικό σύστημα DBC παρόμοιο με τα DRG. Το 70% των τιμών DBC είναι αντικείμενο ελεύθερης διαπραγμάτευσης μεταξύ ασφαλιστών και νοσοκομείων. Το υπόλοιπο 30% (για πιο εξειδικευμένες υπηρεσίες) καθορίζεται κεντρικά από την Ολλανδική Αρχή Υγείας (NZa).
Συμμετοχή Καταναλωτών: Η ρύθμιση εστιάζει στην ενδυνάμωση του καταναλωτή μέσω της επιλογής ασφαλιστή. Δεν υπάρχει άμεση συμμετοχή στη διαμόρφωση των τιμών, αλλά η διαφάνεια και η δυνατότητα αλλαγής ασφαλιστή λειτουργούν ως έμμεσος μηχανισμός ελέγχου.
Συμπέρασμα: Η Ολλανδία συνδυάζει την κοινωνική αλληλεγγύη με τον ανταγωνισμό μεταξύ παρόχων και ασφαλιστών. Ο έλεγχος του κόστους επιτυγχάνεται μέσω διαπραγματεύσεων σε ένα περιβάλλον όπου όλοι οι πάροχοι είναι μη-κερδοσκοπικοί.

Στην Ελλάδα:
Δομή Νοσοκομείων: Μεικτό σύστημα με 55% δημόσια και 45% ιδιωτικά (κερδοσκοπικά) νοσοκομεία. Τα δημόσια νοσοκομεία κατέχουν τα 2/3 των κλινών.
Έλεγχος Κόστους: Ασύμμετρο σύστημα. Τα δημόσια νοσοκομεία λειτουργούν με ΚΕΝ από το 2011. Τα ιδιωτικά νοσοκομεία λειτουργούν κυρίως με το μοντέλο με χρέωση ανά πράξη χωρίς ουσιαστικό έλεγχο. Η μετάβαση σε DRG για τα ιδιωτικά νοσοκομεία προγραμματίζεται για το 2026, αλλά αντιμετωπίζει σοβαρές προκλήσεις (ΦΠΑ 24% στις αποζημιώσεις, εκπαίδευση ιατρών, αντικίνητρα) Στην πραγματικότητα τα DRGs θα μπορούν να εφαρμοστούν σε 3 με 4 χρόνια από σήμερα.
Συμμετοχή Καταναλωτών: Ανύπαρκτη. Δεν υπάρχει κανένα επίσημο συμβουλευτικό όργανο ή μηχανισμός για τη συμμετοχή των καταναλωτών ή των ασθενών στη διαμόρφωση του κόστους ή της ποιότητας των υπηρεσιών υγείας.
Συμπέρασμα: Το ελληνικό σύστημα χαρακτηρίζεται από έλλειψη ελέγχου στην πηγή του κόστους (ιδιωτικά νοσοκομεία), καθυστερημένη και προβληματική εφαρμογή των DRGs, και πλήρη απουσία της φωνής των καταναλωτών από τη διαδικασία.

Ελ. Ερμείδου

ΠΗΓΗ:
www.bankingnews.gr