Η ασφάλιση είναι μια από τις πιο ώριμες και σταθερές μορφές κοινωνικής ευθύνης.
Όμως, στην Ελλάδα παραμένει για πολλούς κάτι ξένο, δευτερεύον ή ακόμα και «πολυτέλεια». Γιατί; Τι μας κρατά πίσω από μια πράξη που σε άλλες χώρες θεωρείται αυτονόητη;
Δεν δίνει φορολογικά κίνητρα, δεν στηρίζει τον πολίτη που φροντίζει υπεύθυνα για τον εαυτό του.
Αντί να βλέπει την ασφάλιση ως πυλώνα κοινωνικής σταθερότητας, τη θεωρεί απλώς «ιδιωτική υπόθεση».
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ :
Γιατί δεν ασφαλίζεται ο Έλληνας;
Ο φόβος, η άγνοια, η καχυποψία – και μια Πολιτεία που δεν επιβραβεύει την υπευθυνότητα.
Ο Έλληνας είναι ευφυής, επινοητικός, φιλότιμος. Αλλά όταν φτάνει η ώρα να προστατέψει τον εαυτό του και την οικογένειά του… διστάζει.
Αναβάλλει, υποτιμά ή απλώς ελπίζει «να μη συμβεί σε μένα».
Γιατί όμως; Γιατί δεν ασφαλίζεται ο Έλληνας;
Γιατί μεγάλωσε σε μια κοινωνία που έμαθε να εμπιστεύεται το κράτος — και να απογοητεύεται ξανά και ξανά από αυτό.
Γιατί του είπαν ότι «το δημόσιο θα μεριμνήσει», αλλά όταν ήρθε η κρίση, είδε το δίχτυ να σκίζεται κάτω από τα πόδια του.
Γιατί σε μια χώρα που όλα δοκιμάζονται, το να πιστέψεις σε έναν θεσμό που δεν βλέπεις, μοιάζει ρίσκο.
Κι όμως, η ασφάλιση δεν είναι ρίσκο — είναι ευθύνη.
Δεν ασφαλίζεται ο Έλληνας, γιατί το σχολείο δεν του έμαθε τι σημαίνει «οικονομική παιδεία».
Γιατί ο φίλος, ο γείτονας ή ο «γνωστός του γνωστού» του είπε κάποτε «άστα, δεν πληρώνουν».
Γιατί τον πλησίασαν άνθρωποι που δεν του ενέπνευσαν εμπιστοσύνη.
Γιατί δεν του εξήγησε κανείς ότι η ασφάλιση δεν είναι πολυτέλεια — είναι πολιτισμός.
Και πάνω απ’ όλα, γιατί η ίδια η Πολιτεία δεν επιβραβεύει την πρόνοια.
Δεν δίνει φορολογικά κίνητρα, δεν ενθαρρύνει τη δημιουργία προσωπικών ή οικογενειακών ασφαλιστικών δικτύων προστασίας.
Αντίθετα, αντιμετωπίζει την ασφάλιση σαν «ιδιωτική υπόθεση» — ενώ θα έπρεπε να τη βλέπει ως πυλώνα κοινωνικής σταθερότητας και ανάπτυξης.
Σε χώρες όπου ο πολίτης επιβραβεύεται φορολογικά επειδή φροντίζει για την υγεία, τη σύνταξη ή το σπίτι του, η ασφαλιστική συνείδηση είναι ισχυρή.
Εδώ, ακόμη συζητάμε αν πρέπει…
Δεν ασφαλίζεται ο Έλληνας γιατί είναι παγιδευμένος ανάμεσα σε μια καθημερινότητα γεμάτη άγχος και σε μια αγορά που συχνά τον βλέπει ως νούμερο, όχι ως άνθρωπο.
Όμως αυτό σιγά ,σιγά αλλάζει.
Ο ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΑΣ ΕΝΕΡΓΟΣ ΑΣΦΑΛΙΣΤΗΣ , ο σύγχρονος επαγγελματίας διαμεσολαβητής, μιλάει με ειλικρίνεια, με γνώση και με ανθρωπιά.
Δεν πουλάει απλώς ένα συμβόλαιο. Προστατεύει ζωές, περιουσίες, όνειρα.
Ίσως τελικά το ερώτημα να μην είναι «γιατί δεν ασφαλίζεται ο Έλληνας»,
αλλάπότε θα συνειδητοποιήσει ότι ο ίδιος είναι η μεγαλύτερη περιουσία που έχει.
Βασίλης Μουντάκης
Ενεργός Ασφαλιστής
