Τους τελευταίους μήνες παρατηρούμε μια σειρά από κινήσεις στην ασφαλιστική αγορά που προβληματίζουν έντονα τόσο τη διαμεσολάβηση όσο και τους ασφαλισμένους. Μπορεί κάθε εταιρεία να έχει τη δική της στρατηγική, όμως όταν οι αποφάσεις αυτές αγγίζουν χιλιάδες επαγγελματίες και εκατοντάδες χιλιάδες συμβόλαια, τότε το θέμα παύει να είναι “εσωτερικό εταιρικό” και γίνεται ζήτημα θεσμικής ισορροπίας.
Νέα δικαιώματα, αυξήσεις και ανακατατάξεις
Μετά την Εθνική Ασφαλιστική, η οποία εισάγει δικαίωμα 10% ακόμα και σε υφιστάμενο χαρτοφυλάκιο υγείας, μια κίνηση που ανοίγει επικίνδυνες πόρτες για το μέλλον, βλέπουμε αντίστοιχες πρακτικές και αλλού:
Interlife: αυξάνει το δικαίωμα στα αυτοκίνητα από 25% σε 30%.
Groupama: σύμφωνα με Ενημέρωση της εταίριας <<Θα θέλαμε να σας ενημερώσουμε ότι για τα ετησίως ανανεούμενα ασφαλιστήρια υγείας της εταιρείας, θα εφαρμοστεί Δικαίωμα Ασφαλιστηρίου 10% επί των καθαρών ασφαλίστρων>>, & Συμφωνα με πληροφορίες προχωρά σε ξαφνικές αλλαγές διευθυντικών στελεχών με δεκαετίες εμπειρίας και εξαιρετικά αποτελέσματα.
Αν δούμε τις κινήσεις αυτές συνολικά, δημιουργείται μια εύλογη απορία:
Είναι στρατηγικές ανάπτυξης ή σημάδια πίεσης που μεταφέρονται προς τους λάθος ανθρώπους;
Τα κρίσιμα ερωτήματα που κανείς δεν απαντά
Η αγορά έχει μνήμη. Και γνωρίζει πολύ καλά πού εντοπίζονται διαχρονικά τα πραγματικά προβλήματα:
Μήπως οι ασφαλιστικές, αδυνατώντας να βάλουν φρένο στις υπέρογκες χρεώσεις κλινικών και συνεργείων, μεταφέρουν το βάρος στους διαμεσολαβητές;
Μήπως η αδυναμία στον έλεγχο των ασφαλιστικών απατών οδηγεί στη “λύση” του να πιεστούν οι ασφαλισμένοι και οι συνεργάτες τους;
Μήπως τα υψηλά λειτουργικά έξοδα, που δεν μειώνονται παρά τις συνεχείς μεταφορές κόστους στα ανεξάρτητα γραφεία, δημιουργούν συνεχώς μεγαλύτερη τρύπα;
Αυτά τα ερωτήματα δεν είναι ρητορικά. Είναι ουσιαστικά. Και ζητούν απαντήσεις – όχι από τη διαμεσολάβηση, αλλά από εκείνους που λαμβάνουν τις αποφάσεις.
Ανάπτυξη χωρίς διαφάνεια δεν υπάρχει
Η ιδιωτική ασφάλιση μπορεί να παίξει κομβικό ρόλο στην οικονομία της χώρας.
Όμως ανάπτυξη χωρίς διαφάνεια, χωρίς εμπιστοσύνη και χωρίς συμμαχίες δεν πρόκειται να υπάρξει.
Οι διαμεσολαβητές – οι παραδοσιακοί σύμμαχοι των εταιρειών –βρίσκονται στα κάγκελα.Οι ασφαλισμένοι – οι άνθρωποι που στηρίζουν την αγορά –αισθάνονται ότι χρεώνονται συνεχώς περισσότερο χωρίς να βλέπουν αντίστοιχη αξία.
Και η αγορά συνολικά δείχνει σημάδια κόπωσης.
Η ευχή που γίνεται προειδοποίηση
Μακάρι όλα αυτά να γίνουν κατανοητά εγκαίρως.
Μακάρι οι εταιρείες να κοιτάξουν ξανά τους πραγματικούς τους συμμάχους.
Μακάρι η επόμενη μέρα να βρει την ασφαλιστική αγορά ενωμένη και όχι διασπασμένη.
Όταν δεν μπορούν να ελέγξουν τις χρεώσεις… ελέγχουν τους διαμεσολαβητές.Γιατί η εμπιστοσύνη δεν είναι “δικαίωμα”. Είναι κεφάλαιο.Και όταν χαθεί, δεν ανακτάται εύκολα.
