Η ομάδα PRAXIS της Οξφόρδης, το Theatre Lab Company και οκτώ νεοέλληνες συγγραφείς, συνεργούν το Σάββατο 25 Νοεμβρίου, στην Baker Street για το μεγαλύτερο Φεστιβάλ Ελληνικού Θεάτρου που πραγματοποιήθηκε ποτέ στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Για μία μέρα μόνο, το προσεχές Σάββατο από τη μία το μεσημέρι μέχρι τις 9 το βράδυ όσοι πάνε στο θέατρο στο κέντρο του Λονδίνου θα έχουν τη δυνατότητα να παρακολουθήσουν τον παλμό της σύγχρονης Ελλάδας, όπως αποτυπώνεται στα θεατρικά κείμενα των Βιντιάδη, Λιοδάκη, Δριμή, Κατσού, Φούτσια, Παπουτσή, Μηλιά, Μαιστράλη.
‘Ολα τα έργα είναι στην ελληνική γλώσσα με αγγλικούς υπέρτιτλους, μεταφρασμένα από τη μεταφραστική ομάδα της Οξφόρδης, σε επιμέλεια της «ψυχής» της PRAXIS, Αναστασίας Ρεβή.
Η θεματολογία του Φεστιβάλ είναι «Το δικαίωμα στην διαφορετικότητα» και κάθε μία ώρα οι θεατές έχουν τη δυνατότητα να γνωρίσουν έναν διαφορετικό συγγραφέα, ένα διαφορετικό έργο και να πάρουν μέρος στον ανοιχτό διάλογο με το κοινό.
Το πρόγραμμα
1:00 μμ: «Αυτές που δεν προλάβατε» της Δανάης Λιοδάκη. Μέχρι πού μπορούν να φτάσουν οι γυναίκες για να αποκτήσουν τον έλεγχο του σώματός τους;
2.00 μμ: «Κάτω Παρθενώνας» του Μηνά Βιντιάδη. Μια μαύρη κωμωδία για την διαφθορά, το χρήμα και την πάλη των τάξεων.
3.00 μμ: «Ξέρξης» της Μαρίας Δριμή. Μια πικάντικη κωμωδία για το ταμπού της γυναικείας σεξουαλικότητας στη μέση ηλικία.
4.00 μμ: «Σπαράγγια με φτερά» της Ναταλίας Κατσού. Μια ζωή εντός φάσματος και εκτός κοινωνίας.
5.00 μμ: «Το χιόνι στα δόντια μου» του Δημήτρη Φούτσια. Μια ομοφοβική κοινωνία δείχνει το αληθινό πρόσωπό της.
6.00 μμ: «Παραφροσύνη» ένα meta manifesto της Δανάης Παπουτσή. Τα παράξενα μονοπάτια μιας ανεξήγητης διαδρομής του μυαλού.
7.00μμ: «Η Αντιγόνη, οι Ξένοι και η Φωτιά» της Πέννυς Μηλιά . Η σύγχρονη Αντιγόνη καλείται να στηρίξει τους νεκρούς της πρόσφυγες, ενάντια σε κάθε εξουσία.
8.00μμ: «Ισμήνη» της Νεφέλης Μαϊστράλη. Μια οικογένεια ζει στον κυκλώνα των διατροφικών διαταραχών.
Η Αναστασία Ρεβή, καλλιτεχνική διευθύντρια του Φεστιβάλ, Θεσσαλονικιά που σπούδασε και εργάστηκε στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος και ζει και δημιουργεί τα τελευταία χρόνια στην αγγλική πρωτεύουσα λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ:
«Η θεματική του Φεστιβάλ We Are All Different αγγίζει θέματα όπως: Φεμινισμός και δικαίωμα στο σώμα, ταξικός διαχωρισμός, σεξουαλικότητα σε μεγαλύτερη ηλικία, φάσμα αυτισμού, ομοφοβία, η ανθρώπινη υπόσταση εκτός γραμμικής λογικής, το προσφυγικό ζήτημα, η διαφθορά, οι διατροφικές διαταραχές, η οικογένεια.
Οκτώ σύγχρονοι ‘Ελληνες συγγραφείς μιλούν για το σήμερα, για το τώρα, για το τοπικό που ταυτόχρονα γίνεται οικουμενικό.
Γι΄ αυτό άλλωστε και είχε τέτοια απήχηση κυρίως στο αγγλόφωνο κοινό της Οξφόρδης όπου παρουσιάστηκε. Είμαι ιδιαίτερα περήφανη για αυτό το Φεστιβάλ και για την εκπροσώπηση της Ελλάδας στην Οξφόρδη και στο Λονδίνο. Είναι σημαντικό να επισημάνω ότι αυτά τα συγκεκριμένα έργα διαλέχτηκαν ανάμεσα στα περίπου 38 που λάβαμε και η επιλογή, μια δύσκολη επιλογή θα έλεγα, γιατί τα περισσότερα κείμενα είχαν μεγάλο ενδιαφέρον, έγινε καθαρά βάση γραφής και θεματολογίας χωρίς να υπάρχει γνωριμία προσωπική με τους συγγραφείς.
Τόσο μέσα από την υπέροχη ομάδα της Οξφόρδης PRAXIS όσο και μέσα από την συνεχή δουλειά μας στο Theatre Lab Company έχουμε καταφέρει το αδύνατο: την προώθηση του σύγχρονου ελληνικού θεάτρου στο Ηνωμένο Βασίλειο με πολύ κόπο, με σκληρή δουλειά αλλά κυρίως με όραμα».
Ένας, από του οκτώ συγγραφείς ο Μηνάς Βιντιάδης που θα παρουσιαστεί το έργο του, ο «Κάτω Παρθενώνας», μας λέει, «είμαστε ευγνώμονες προς την ομάδα επιστημόνων PRAXIS, που αγαπάει το θέατρο και μας δίνει την ευκαιρία να βγούμε από τα σύνορα της Ελλάδας και να παρουσιάσουμε τις δημιουργίες μας, σε μια ευρωπαϊκή “μητρόπολη”, όπως είναι το Λονδίνο.
Κάτι που θα έπρεπε να κάνουν άλλοι, αυτοί που καθορίζουν τις τύχες του Πολιτισμού μας, που θα πρέπει επιτέλους να δώσουν την απαραίτητη προσοχή στην εξωστρέφεια της Τέχνης του Θεάτρου και της Λογοτεχνίας μας».
Η Δανάη Λιοδάκη με το έργο της «Αυτές που δεν προλάβατε» υπογραμμίζει: «Το έργο μου είναι μια ιστορία για τέσσερις φίλες που απηυδισμένες από τις ιστορίες καθημερινού σεξισμού που αντιμετωπίζουν, αποφασίζουν να κάνουν μια παράνομη φεμινιστική οργάνωση και να αναλάβουν δράση απέναντι στον σεξισμό και την πατριαρχία και όσους τα αναπαράγουν».
Και η Νάταλι Κατσού συμπληρώνει για το έργο της: «”Τα σπαράγγια με φτερά”, είναι ένα κείμενο ανοιχτό, μια πρόσκληση για σκέψη και συμμετοχή στις αποκλίσεις του νευροτυπικού συστήματος και για συνομιλία με κάθε είδους απόκλιση, θα είναι εκεί!».
