Η ευθύνη της ασφαλιστικής διαμεσολάβησης ξεκινά από εμάς

Η ασφαλιστική αγορά τα τελευταία χρόνια βρίσκεται σε μια διαρκή εσωτερική ένταση. Καταγγελίες, αντιπαραθέσεις και συγκρούσεις εμφανίζονται σε όλες τις βαθμίδες της διαμεσολάβησης. Πολλές από αυτές είναι άδικες και καταστροφικές — όχι μόνο για τα πρόσωπα που εμπλέκονται, αλλά για τον ίδιο τον θεσμό της ασφαλιστικής διαμεσολάβησης.

Το πραγματικό πρόβλημα, όμως, δεν βρίσκεται εκεί όπου συχνά δείχνουμε. Δεν είναι μόνο οι εταιρείες, ούτε οι δομές, ούτε οι τίτλοι. Είναι, κυρίως, η έλλειψη παιδείας και αυτοκριτικής μέσα στον ίδιο τον κλάδο.

Βρίσκομαι στον χώρο σχεδόν δύο δεκαετίες. Μπήκα νέος, από επιλογή, χωρίς πλάτες και χωρίς «κληρονομιά». Αγάπησα αυτή τη δουλειά και συνεχίζω να τη σέβομαι, παρά τα λάθη — δικά μου και ξένα. Αυτή η μακρά πορεία μου δίνει το δικαίωμα, αλλά και την υποχρέωση, να καταθέσω μια ειλικρινή άποψη.

Από τα πρώτα μου χρόνια στα agency μέχρι σήμερα, διαπιστώνω ένα σταθερό φαινόμενο: η αγορά δυσκολεύεται να κρατήσει νέα στελέχη. Πολλοί νέοι άνθρωποι εισέρχονται με όρεξη και προσδοκίες και αποχωρούν μέσα σε λίγους μήνες.

Σε αρκετές περιπτώσεις, η απάντηση δεν είναι η αδυναμία τους, αλλά το περιβάλλον. Πιέσεις, αθέμιτες πρακτικές, τεχνητές απομακρύνσεις και «ορφανά» χαρτοφυλάκια αποτελούν ένα κοινό μυστικό στον χώρο. Όταν η ανάπτυξη βασίζεται στη φθορά του άλλου, το αποτέλεσμα είναι αναπόφευκτα η παρακμή.

Όταν όμως χρησιμοποιείται για προσωπικό όφελος, εις βάρος ασφαλιστών που δεν μπορούν ή δεν γνωρίζουν πώς να αντιδράσουν, τότε ο θεσμός τραυματίζεται βαθιά.

Υπήρξαν — και υπάρχουν — περιπτώσεις όπου στήθηκαν καταγγελίες με μοναδικό σκοπό την απομάκρυνση επαγγελματιών και την απαξίωσή τους στην αγορά. Το αποτέλεσμα δεν είναι μόνο επαγγελματικό. Είναι ανθρώπινο. Οικογένειες μένουν χωρίς εισόδημα, άνθρωποι στιγματίζονται άδικα και το επάγγελμα χάνει την αξιοπιστία του.

Και τότε τίθεται το ερώτημα που όλοι αποφεύγουμε:

Κοιμόμαστε ήσυχοι το βράδυ;

Δεν φταίνε μόνο «οι άλλοι»

Είναι εύκολο να δείχνουμε τις εταιρείες. Είναι όμως άδικο και βολικό. Η αγορά χαλάει όταν κάποιοι από εμάς συνδιαλέγονται με την αδικία, κάνουν συμφωνίες με το πρόσκαιρο όφελος και θυσιάζουν την αξιοπρέπεια για αριθμούς.

Δεν είναι όλοι έτσι. Υπάρχουν φωτεινές εξαιρέσεις. Όμως δεν αρκούν, όταν η σιωπή των πολλών επιτρέπει τις στρεβλώσεις των λίγων.

Η ασφαλιστική διαμεσολάβηση είναι από τα ομορφότερα και πιο ουσιαστικά επαγγέλματα. Όμως δεν αντέχει άλλη υποκρισία. Αν δεν αλλάξουμε εμείς, η αγορά δεν θα αλλάξει ποτέ.

Αν λειτουργούμε με καθαρούς κανόνες, παιδεία και επαγγελματικό ήθος, τότε κανείς δεν μπορεί να μας αμφισβητήσει. Τότε θα έρθει και η ανάπτυξη, τότε θα μείνουν τα νέα στελέχη, τότε θα πάμε πραγματικά ένα βήμα μπροστά.

Δεν υπάρχουν «κακοί» από τη φύση τους — ούτε εταιρείες, ούτε συντονιστές, ούτε ασφαλιστές, ούτε πελάτες.

Υπάρχει, όμως, έλλειμμα παιδείας και ευθύνης.

Και αυτό διορθώνεται μόνο με έναν τρόπο:

Αλλάζουμε εμείς, για να αλλάξουν όλα γύρω μας.