Φάκελος – Ασφαλίσεις Υγείας 2

Με αφορμή τα πρόσφατα γεγονότα

Από τη μία πλευρά, μια μεγάλη ασφαλιστική εταιρία επιχείρησε με μια βιαστική κίνηση – μέσω εγκυκλίου και  επιστολής – να τροποποιήσει τον τρόπο αποζημιώσεων που εφάρμοζε επί σειρά ετών σε μέρος του χαρτοφυλακίου της.
Από την άλλη, μια διεθνής πολυεθνική προσπαθεί, επίσης μέσω εγκυκλίου, να επιβάλει μεσοσταθμική αύξηση 13% σε συγκεκριμένο τμήμα των ασφαλιστηρίων της.

Στο ενδιάμεσο βρίσκονται το Υπουργείο, τα πολιτικά κόμματα, οι εποπτικές αρχές και οι διαμεσολαβητές.
Ο καθένας προβάλλει από τη δική του σκοπιά αυτό που θεωρεί σωστό ή συμφέρον.

Όμως, στο τέλος, το κόστος το επωμίζεται ο ασφαλισμένος, ο οποίος καλείται να αποδεχτεί και να πληρώσει τον λογαριασμό.

Και από την άλλη, ”ο ανασφάλιστος” βλέποντας όλα αυτά, διστάζει να ασφαλίσει την υγεία ή την περιουσία του, καθώς χάνει την εμπιστοσύνη του στην ιδιωτική ασφάλιση.

Για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα, οφείλουμε όλοι να στραφούμε στη ρίζα του κακού και να εντοπίσουμε κάθε παράγοντα που προκαλεί στρεβλώσεις στην αγορά.

Η Ρίζα του κακού δεν είναι άλλη από τις υπέρογκες χρεώσεις των ιδιωτικών κλινικών προς τους ασφαλισμένους.
Στην προκλητή ζήτηση υπηρεσιών έρχεται να προστεθεί η έλλειψη διαθέσιμων κλινών.

Πέραν αυτών, η ασφάλιση υγείας επιβαρύνεται:

• με φόρο ασφαλίστρων 15%,

• με 24% ΦΠΑ επί των νοσηλίων,

• και με δικαίωμα συμβολαίου, που κυμαίνεται μεταξύ 5% και 20%.

Κι όμως, λύσεις υπάρχουν. Το ζητούμενο είναι να τις αναζητήσουμε συλλογικά, για την προστασία των θεσμών και τη βιωσιμότητα του συστήματος.

Σε αυτή τη συζήτηση οφείλουν να συμμετέχουν όλοι οι εμπλεκόμενοι φορείς — και κυρίως οι ενώσεις των ασφαλισμένων, όπως η ΠΕΚΑΠ.

Ενδεικτικές προτάσεις:

• Συστηματικός έλεγχος τιμολογίων – χρεώσεων όλων των ιδιωτικών νοσοκομείων

• Κίνητρα προς τους ασφαλισμένους ,όταν επιλέγουν ”απολογιστική αποζημίωση”, όπως μείωση ασφαλίστρων 10%-20%
• Να εφαρμοστούν επιτέλους στη χώρα μας τα κλινικά (ιατρικά ή θεραπευτικά) πρωτόκολλα ορίζεται ένα σύνολο προτάσεων, οδηγιών ή κανόνων που απευθύνονται κατά κύριο λόγο στους ιατρούς, και κατ’ επέκταση στους άλλους επαγγελματίες υγείας, και αφορούν στη βέλτιστη διεξαγωγή μίας ιατρικής πράξης ή κάποιων σχετιζόμενων μεταξύ τους ιατρικών πράξεων, που συνδυαστικά αποτελούν τη διαγνωστική προσέγγιση ή τη θεραπεία για κάποιο νόσημα.
• Τα κλινικά πρωτόκολλα αποσκοπούν στη βελτίωση του επιπέδου των παρεχόμενων υπηρεσιών υγείας, τόσο μέσα από την εφαρμογή της σωστής ιατρικής πρακτικής, όσο και μέσα από την τυποποίηση των διαδικασιών που ακολουθούνται, έτσι ώστε όλη η ιατρική ομάδα και οι συνεργαζόμενοι επαγγελματίες υγείας να εκπαιδεύονται, να αποκτούν και να μοιράζονται μία κοινή επαγγελματική εμπειρία και αντανακλαστικά ομάδας. Το τελευταίο είναι ιδιαίτερα χρήσιμο στην αντιμετώπιση επιπλοκών, που αποτελούν αναπόφευκτο κομμάτι της καθημερινής κλινικής πρακτικής.
• Δημιουργία επιδοματικών  προγραμμάτων και κλειστού νοσηλείου

• Μείωση της φορολογικής επιβάρυνσης

• Δημιουργία νέων κλινών και νοσηλευτικών μονάδων

• Ενεργή συνεργασία δημόσιου και ιδιωτικού τομέα

(Οι περίφημες “Ολυμπιακές κλίνες” ακούμε ότι θα αξιοποιηθούν εδώ και χρόνια – αλλά ακόμα περιμένουμε…)

Όλα τα παραπάνω πρέπει με ειλικρινή διάλογο και καλή πίστη να συζητηθούν για το καλό της ασφαλιστικής αγοράς και της κοινωνίας.

Αν συνεχιστεί αυτή κατάσταση πέραν των χιλιάδων ακυρώσεων , ο κόσμος  θα χάσει εντελώς την εμπιστοσύνη του στην ιδιωτική ασφάλιση, με αποτέλεσμα να επιβαρυνθεί ακόμα περισσότερο το δημόσιο σύστημα υγείας .

Επιπλέον δεν θα ασφαλίσει τη περιουσία του με ότι αυτό συνεπάγεται

Η ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΟΦΕΙΛΕΙ ΝΑ ΠΑΡΕΜΒΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΣ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΣΕΙ ΟΛΟΥΣ

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ:

Φάκελος ”Ασφαλίσεις Υγείας ”’

Μ. Δημητριάδη: Λύση για να μπορούν οι πολίτες να έχουν ασφαλιστήρια Υγείας

Η Κρίση στην Ασφαλιστική Αγορά: Ποιος Πραγματικά Χάνει και Ποια Είναι η Λύση;