Στη μυστηριώδη πορεία της ανθρώπινης ύπαρξης, ένας κλέφτης υπερέχει και υποκλίνεται
μπροστά σε όλους. Ονομάζεται Χρόνος, ένας αόρατος, αλλά αδίστακτος εγκληματίας που
κλέβει καθημερινά από εμάς χωρίς να αφήνει ίχνη.
Ο Χρόνος δεν είναι όπως άλλοι κλέφτες. Δεν σε ληστεύει με βία ή σε λαθραία επιδρομή.
Αντίθετα, κλέβει κάθε στιγμή από το χρονολόγιο μας, απαγορεύοντάς μας να την ζήσουμε
ξανά. Κινείται αθόρυβα, σαν να μην υπάρχει, και όμως κανένας δεν μπορεί να αντισταθεί στο
πέρασμα του.
Το πρωί κλέβει την αθώα αισιοδοξία μας, αντικαθιστώντας την με το βάρος των
υποχρεώσεων. Το απόγευμα αρπάζει την ανυποψίαστη χαρά μας, ενώ το βράδυ σκορπά τα
όνειρά μας με το πέρασμα του.
Ο Χρόνος κλέβει την αθανασία μας, αφού κάθε στιγμή που περνά δεν επαναλαμβάνεται ποτέ.
Συλλέγει τις μέρες μας σαν να ήταν πολύτιμα κοσμήματα, αφήνοντάς μας με μια αίσθηση
αβέβαιης φυγής.
Και όμως, παρά την κλεψιά του, ο Χρόνος είναι ο δάσκαλός μας. Μας διδάσκει να εκτιμούμε
κάθε στιγμή, καθώς η αφαίρεσή της κάνει κάθε στιγμή πιο πολύτιμη. Άρπαξε τα χρόνια που
έχεις, θα λες, αναζητώντας την ουσία της ύπαρξής σου.
Καθώς ο Χρόνος συνεχίζει τις κλοπές του, ας μην ξεχνάμε να τον αντιμετωπίζουμε με σοφία.
Ας χρησιμοποιούμε κάθε κλεμμένη στιγμή ως ευκαιρία για ανάπτυξη, για αγάπη, για
δημιουργία. Έτσι, ίσως, να ανακαλύψουμε ότι, παρά την κλοπή, ο Χρόνος μας δίνει το πιο
πολύτιμο δώρο: τη δυνατότητα να ζούμε πλήρως και εντελώς.
Αλέξανδρος Βοργίας
