Όλοι μιλάνε για την Τεχνητή Νοημοσύνη. Την ανεβάζουν, τη φοβούνται, τη συζητάνε λες και είναι ο καινούργιος γείτονας που δεν ξέρουμε αν θα μας φέρει ζάχαρη ή… θα μας κατασκοπεύει το WiFi.
Κι έρχεται η μεγάλη ερώτηση:
— «Σε φοβίζει που έχει αυξηθεί η Τεχνητή Νοημοσύνη;»
Και η απάντηση;
— «Όχι. Αυτό που με φοβίζει είναι μην χαθεί η Φυσική Νοημοσύνη!»
Γιατί η αλήθεια είναι πως η δική μας νοημοσύνη είναι που δημιούργησε ό,τι υπάρχει γύρω μας. Αυτή που έγραψε μουσική, που ζωγράφισε αριστουργήματα, που έφτιαξε επιστήμες, που έστησε πολιτισμούς. Αυτή που ακόμη ψάχνει τρόπους να φτιάξει τον τέλειο ελληνικό καφέ χωρίς κατακάθι.
Αν αρχίσουμε να βασιζόμαστε μόνο σε «έξυπνες μηχανές» και σταματήσουμε να καλλιεργούμε το δικό μας μυαλό, τότε θα έχουμε χάσει το παιχνίδι πριν καν αρχίσει.
Η Τεχνητή Νοημοσύνη είναι ένα εργαλείο. Η Ανθρώπινη Νοημοσύνη όμως είναι το θαύμα. Κι αυτό πρέπει να το προστατέψουμε, να το εξελίξουμε και να το κρατήσουμε ζωντανό.
Γιατί στο τέλος, το ζητούμενο δεν είναι να γίνουμε «τέλειοι» με τη βοήθεια αλγορίθμων… αλλά να παραμείνουμε άνθρωποι με μυαλό, κρίση και φαντασία.
