ΑΝΤΡΑΣBUSINESSΑΣΦ. ΙΣΤΟΡΙΕΣΑΣΦΑΛΙΣΗΕΠΙΜΕΛΗΤΗΡΙΑΚΑ ΝΕΑΚΑΤΑΝΑΛΩΤΕΣκοινωνικάΠ.Ε.Κ.Α.ΠΤΟΠΙΚΑ ΝΕΑΥΓΕΙΑ 
Τα Χριστούγεννα αλλάζουν νόημα μέσα στο Δημόσιο Νοσοκομείο
Εκεί που η υγεία γίνεται ανθρώπινη υπόθεση
Τα φετινά Χριστούγεννα με βρήκαν σε έναν χώρο που μέχρι σήμερα γνώριζα μόνο θεωρητικά:
σε ένα δημόσιο νοσοκομείο, όχι ως επαγγελματίας, αλλά ως άνθρωπος.
Τις τελευταίες δέκα ημέρες βρέθηκα δίπλα σε ένα πολύ αγαπημένο μου πρόσωπο που νοσηλεύτηκε. Και εκεί, μέσα στους διαδρόμους, στα δωμάτια αναμονής, στις σιωπές και στα βλέμματα, βίωσα μια πραγματικότητα που δεν αποτυπώνεται σε καμία στατιστική.
Μέχρι σήμερα, η επαγγελματική μου διαδρομή με είχε φέρει κυρίως στις ιδιωτικές κλινικές.
Με 38 χρόνια εμπειρίας στον κλάδο της ιδιωτικής ασφάλισης υγείας, ως εξειδικευμένος ασφαλιστικός πράκτορας αλλά και ως Πρόεδρος της ΠΕΚΑΠ, είχα δει από κοντά την οργάνωση, τις υποδομές, τις δυνατότητες ,αλλά και τις συμπεριφορές και τις υπέρογκες χρεώσεις ειδικά σε όσους διαθέτουν ιδιωτική ασφάλιση υγείας ,του ιδιωτικού τομέα.
Δεν είχα όμως ζήσει το δημόσιο νοσοκομείο από μέσα. Όχι έτσι.
Εκεί που η υγεία γίνεται ανθρώπινη υπόθεση
Στο δημόσιο νοσοκομείο είδα την υγεία στην πιο αληθινή της μορφή.
Είδα γιατρούς και νοσηλευτές να δουλεύουν στα όριά τους αλλά με χαμόγελο ..
Είδα ανθρώπους εξαντλημένους αλλά όρθιους με πείσμα
Είδα προσωπικό να παλεύει με ελλείψεις, πίεση και χρόνο ,παρ’ όλα αυτά να επιμένει.
Εκεί κατάλαβα κάτι βαθύ:
το ΕΣΥ δεν είναι απλώς ένα σύστημα. Είναι άνθρωποι.
Άνθρωποι που δεν κάνουν θόρυβο.
Δεν ζητούν χειροκρότημα.
Αλλά κρατούν ζωές.
Τα Χριστούγεννα μέσα στο νοσοκομείο έχουν άλλο νόημα
Όταν περνάς γιορτές δίπλα σε έναν άνθρωπο που παλεύει με την υγεία του, οι λέξεις αλλάζουν.
Η «ευχή» αποκτά βάρος.
Η «ελπίδα» γίνεται ανάγκη.
Η «ανθρωπιά» γίνεται πράξη.
Και τότε καταλαβαίνεις ότι το πραγματικό μήνυμα των Χριστουγέννων δεν είναι η αφθονία.
Είναι το «δεν είσαι μόνος».
Η συζήτηση που δεν πρέπει να φοβόμαστε: Δημόσιο και Ιδιωτικό μαζί
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, η συζήτηση που ανοίγει για τη δημιουργία νοσοκομείων Σύμπραξης Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ) δεν πρέπει να γίνεται με κραυγές και φόβο, αλλά με σοβαρότητα και ειλικρίνεια.
Το ερώτημα δεν είναι αν το Δημόσιο ή ο Ιδιωτικός τομέας είναι «καλύτερος».
Το ερώτημα είναι πώς συνεργάζονται προς όφελος του πολίτη.
Οι ΣΔΙΤ στην υγεία δεν είναι από μόνες τους ούτε σωτηρία ούτε απειλή.
Γίνονται το ένα ή το άλλο ανάλογα με τους κανόνες.
Τι μπορούν να σημαίνουν για το ΕΣΥ
Ένα σωστά σχεδιασμένο μοντέλο ΣΔΙΤ μπορεί:
να αποσυμφορήσει τα δημόσια νοσοκομεία
να μειώσει τις λίστες αναμονής
να φέρει σύγχρονες υποδομές και καλύτερη οργάνωση
να δημιουργήσει πιο ανθρώπινες συνθήκες εργασίας για το προσωπικό
Το ΕΣΥ δεν χρειάζεται αποδόμηση.
Χρειάζεται στήριξη, ανανέωση και ανάσα.
Τι σημαίνουν για την ιδιωτική ασφάλιση και τον πολίτη
Η ιδιωτική ασφάλιση υγείας δεν πρέπει και δεν μπορεί ,να αντικαταστήσει το Δημόσιο.
Ο ρόλος της είναι συμπληρωματικός.
Οι ΣΔΙΤ μπορούν:
Να χτίσουν γέφυρες μεταξύ δημόσιου συστήματος και ιδιωτικής ασφάλισης
Να προσφέρουν περισσότερες επιλογές στον πολίτη
Να συγκρατήσουν το κόστος σε βάθος χρόνου
Να ενισχύσουν τη βιωσιμότητα των προγραμμάτων υγείας
Ο πολίτης δεν ενδιαφέρεται για ιδεολογικές ταμπέλες.
Ενδιαφέρεται για ποιότητα, πρόσβαση και αξιοπρέπεια όταν αρρωσταίνει.
Το κρίσιμο όριο: Δημόσιος χαρακτήρας και έλεγχος
Χωρίς ισχυρό θεσμικό πλαίσιο, διαφάνεια και κοινωνικό έλεγχο, καμία σύμπραξη δεν μπορεί να πετύχει.
Με κανόνες όμως, οι ΣΔΙΤ μπορούν να γίνουν εργαλείο κοινωνικής πολιτικής, όχι επιχειρηματικό πείραμα.
Η υγεία δεν ανήκει σε αριθμούς.
Ανήκει στους ανθρώπους.
Ένα μήνυμα Χριστουγέννων από την καρδιά του νοσοκομείου
Αυτές τις γιορτές, οι σκέψεις μου είναι: στους ανθρώπους που νοσηλεύονται,
στις οικογένειές τους,
και σε όλους όσους εργάζονται στα νοσοκομεία.
Σε αυτούς που κρατούν την ελπίδα ζωντανή, ακόμα και όταν όλα μοιάζουν δύσκολα.
Καλά Χριστούγεννα με υγεία, ανθρωπιά και φως.
Γιατί τελικά, εκεί που υπάρχει συνεργασία και άνθρωπος, υπάρχει και ελπίδα
Ένα τεράστιο ευχαριστώ.
Όταν βλέπεις τον Διευθυντή της Παθολογικής Κλινικής,του Βενιζέλειου Νοσοκομείου Ηρακλείου Κρήτης Κύριο Νίκο Παπανικολάου, και όλη του την ομάδα να ξημεροβραδιάζονται στο νοσοκομείο, ακόμα και χρονιάρες μέρες, καταλαβαίνεις τι σημαίνει ανθρωπιά.
Να κοιτούν τον ασθενή στα μάτια και όχι στην τσέπη.
Να δίνουν δύναμη όχι μόνο στους ίδιους, αλλά και στους ανθρώπους τους.
Να στέκονται δίπλα ακόμη και σε έναν άνθρωπο άνω των 90 ετών ,όπως ο πατέρας μου ,με σεβασμό και αξιοπρέπεια.
Εκεί λες απλά:
Υπάρχει ανθρωπιά.
Υπάρχει ελπίδα.
Και αυτό αρκεί.
Καλά Χριστούγεννα.
Με υγεία, δύναμη και ανθρώπους που κοιτούν στα μάτια.
Εύχομαι υγεία σε κάθε σπίτι,
ελπίδα σε κάθε δοκιμασία
και φως σε κάθε δύσκολη μέρα
Βασίλης Μουντάκης
Ενεργός Ασφαλιστής
Πρόεδρος ΠΕΚΑΠ
