ΔΙΑΤΡΟΦΗΖΩΑ-ΦΥΣΗΤΟΠΙΚΑ ΝΕΑ

Ελιά ευλογημένη

Το βράδυ που γεννήθηκε ο Χριστός έκανε πάρα πολύ πολύ κρύο. Η σπηλιά ήταν παγωμένη και η Παναγία δεν ήξερε τι να κάνει για να μπορέσει να ζεσταθεί.

 

Τότε ο Ιωσήφ σκέφτηκε να ανάψει φωτιά για να ζεσταθούν λίγο, μα δεν έβρισκε πουθενά ξύλα…

 

Βγαίνει έξω από τη σπηλιά, κάνει μια βόλτα, μα δε βρήκε ξύλα .Ξαναμπαίνει πάλι μέσα, παίρνει λίγα άχυρα από τη φάτνη και ανάβει φωτιά. Μόλις τα είδε η Παναγία δάκρυσε και είπε να είναι πάντα χρυσά…

 

Όμως ύστερα από λίγο τα άχυρα έσβησαν. Η σπηλιά ξαναπάγωσε. Βγήκε πάλι ο Ιωσήφ και τα πόδια του μπερδεύτηκαν σ’ ένα ξερό κλαδί. Ήταν δεντρολίβανο. Ο Ιωσήφ το άναψε και η Παναγία ευχήθηκε να μοσχομυρίζει και να στολίζει τις εικόνες των Αγίων.

 

Μα η φωτιά κράτησε λίγο και η παγωνιά δυνάμωσε όσο προχωρούσε η νύχτα.

 

Τότε ο Ιωσήφ άκουσε μέσα από το σακούλι του φωνές που του έλεγαν:

 

Πήγαινε Ιωσήφ στη μάνα μας την ελιά, πάνω απ’ τη σπηλιά και πες της πως κινδυνεύει ο Χριστός. Θα στενοχωρηθεί πολύ που το ξέραμε και δεν της είπαμε τίποτα. Ήταν μια χούφτα ελιές που τις είχε φυλάξει μαζί με λίγο ψωμί για ώρα ανάγκης…

 

Ο Ιωσήφ πήγε στην ελιά και εκείνη άρχισε να σπάει κομμάτια ξύλου από το γέρικο κορμό της και να τα σπρώχνει προς την είσοδο της σπηλιάς. Όλη τη νύχτα έκαιγε η φωτιά και η ζεστασιά απλώθηκε γύρω από τον νεογέννητο Χριστό…

 

Το πρωί το δέντρο δεν υπήρχε παρά μόνο ένα κούτσουρο ρίζας. Όταν το είδε η Παναγία δάκρυσε, έσκυψε, το χάιδεψε και είπε. Την ευχή μου να ’χεις και να μην ξεραίνεσαι ποτέ. Το λάδι σου να τρέφει και να φωτίζει τους ανθρώπους…

 

Το βράδυ να φωτίζεις το καντήλι του Χριστού. Έτσι κι έγινε. Μέχρι το βράδυ η ελιά ξανάγινε μεγάλη όπως ήταν πριν. Από τότε η ελιά δε γερνά. Ξεραίνεται, μα από τις ρίζες της ξαναβλασταίνει και ξανανιώνει.

 

Δίνει τους καρπούς της στους ανθρώπους

Αιώνες

Αυτό το ευλογημένο δέντρο ευδοκιμεί στη χώρα μας

Δε χρειάζεται ιδιαίτερη φροντίδα .

Όποιος λάβει αυτό το μύνημα και πράξει ανάλογα δε θα γίνει πλούσιος αλλά δε θα πεινάσει ποτέ

Κλείνοντας αυτό το άρθρο , δε θα παραλείψω να αναφέρω το δικό μου δέσιμο , αλλά και της

οικογένειάς και της πατρίδας μου της Κρήτης με αυτό το ευλογημένο δέντρο.

Γεννήθηκα και ανατράφηκα με τις ελιές μιας  και το χωριό μου η Αλφά Μυλοποτάμου στο Ρέθυμνο

Κρήτης είναι πνιγμένο στις ελιές.

Ευλογημένος τόπος , ευλογημένη Ελιά …

Βασίλης Μουντάκης

Αλφά Ρεθύμνου

Related Articles

Αφήστε μια απάντηση

Back to top button